چالش‌هايي در استفاده از سيستم‌هاي نمك‌زدايي آب گلخانه‌اي

توليد محصولات كشاورزي در گلخانه ها و محيط هاي كنترل‌شده، به دليل امكان افزايش بهره وري استفاده از آب و ساير نهاده هاي كشاورزي، اشتغال زايي، ارزش‌افزوده توليد در خارج از فصل و ... جزو مواردي است كه موردتوجه و در دستور كار متوليان بخش كشاورزي و باغباني كشور قرارگرفته است. در همين حال و درنتيجه كاهش كميت و كيفيت آب آبياري در دسترس، مشكلاتي در گلخانه هاي داير به وجود آمده است. اين شرايط، گلخانه داران را به سمت استفاده از سيستم هاي نمك زدايي از آب يا به‌اصطلاح «آب‌شيرين‌كن» سوق داده است. كاربرد اين سيستم ها با توليد شورابه (پساب) كم كيفيتي همراه است كه دفع آن مورد اشكال است. از همين رو، وضعيت تعدادي از گلخانه هاي داراي سيستم نمك زدايي از آب در استان هاي اصفهان، قزوين و البرز، ازنظر چگونگي دفع پساب شور آن‌ها موردبررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه گزينه اصلي دفع شورابه سامانه هاي نمك زدايي، تخليه بدون ضابطه به اراضي اطراف گلخانه ها بوده و پس‌ازآن، استفاده تلفيقي با آب چاه براي كشاورزي در فضاي باز، تخليه به چاه‌هاي محلي و تخليه به ترانشه‌ها و حوضچه هاي خاكي نفوذ قرار داشت. متأسفانه به علت فقدان متولي مشخصي جهت كنترل و نظارت بر اجرا و بهره‌برداري از اين ادوات و رعايت نشدن هرگونه ملاحظاتي درزمينه دفع پساب ها، وضعيت نامناسبي در مناطق بررسي‌شده در حال وقوع است. چنين به نظر مي رسد كه با ادامه روند فعلي، ايجاد مشكلات جدي از نظر گسترش آلودگي منابع آب‌وخاك دور از انتظار نبوده و ممكن است شرايط غيرقابل بازگشتي را بر محيط‌زيست كشور تحميل نمايد. لذا بايستي هرچه سريع تر به اين وضعيت سروسامان اساسي داده شود.