بررسي رابطه بين باورهاي معرفت شناختي معلمان و ميزان اعتقاد به استفاده از ارزشيابي توصيفي

معلمان در مرحله اجراي برنامه درسي تنها مجري صرف نيستند، بلكه بر اساس باورها و تلقي هاي خود از شناخت، يادگيري و تفكر تا حد امكان بر اجراي برنامه درسي مستند و مكتوب تاثير مي-گذارند. ارزشيابي توصيفي يكي از نوآوري هايي است كه در دهه اخير در برنامه درسي دوره ابتدايي ايران به اجرا گذاشته مي شود. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين باورهاي معرفت شناختي معلمان دوره ابتدايي و ميزان اعتقاد به استفاده از ارزشيابي توصيفي در بين آن ها است. روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است و جامعه آماري آن شامل كليه معلمان دوره ابتدايي شهر اصفهان كه در سال تحصيلي 91-1390 تعداد آن ها 5060 نفر بوده است. براي انتخاب نمونه از اين جامعه روش طبقه اي نسبتي به كار رفته است و از شش ناحيه آموزشي به نسبت جمعيت معلمان و با توجه به حجم نمونه پژوهش، نمونه ها انتخاب و تعداد آن ها 384 نفر بوده است. در اين پژوهش براي جمع آوري اطلاعات مربوط به باورهاي معرفت شناختي از پرسشنامه 63 گويه اي استاندارد شومر و براي بخش ارزشيابي توصيفي از پرسشنامه محقق ساخته 28 گويه اي استفاده شده است. روايي و پايايي پرسشنامه استاندارد با استفاده از پژوهش هاي متعدد داخلي و خارجي مدنظر قرار گرفته است ولي روايي پرسشنامه محقق ساخته با استفاده نظرات ده نفر از متخصصان علوم تربيتي و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرانباخ به ميزان 92/ 0 به دست آمده است. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون F و آزمون تعقيبي دانكن تحليل شده و نشان مي دهد؛ بين باورهاي معرفت-شناختي خام معلمان و استفاده از ارزشيابي توصيفي رابطه 17/ 0- اما بين باورهاي معرفت شناختي مترقي و استفاده از ارزشيابي توصيفي رابطه 34/ 0+ وجود دارد. هم چنين نتايج نشان داد كه جنسيت معلمان با باورهاي معرفت شناختي و استفاده از ارزشيابي توصيفي رابطه ندارد. به علاوه نتايج آزمون F، نشان داد كه بين باورهاي معرفت شناختي و استفاده از ارزشيابي توصيفي بر حسب ميزان تحصيلات تفاوت وجود دارد و معلمان داراي سطح تحصيلات كارشناسي ارشد بيش از سطوح پايين تر به استفاده از ارزشيابي توصيفي اعتقاد دارند.