تحليلي انتقادي از كتب فارسي دوره ابتدايي

هدف ازاين مقاله تحليل انتقادي محتواي كتاب‌هاي درسي فارسي دوره ابتدايي از منظر مؤلفه‌هاي فرهنگ ملي و محلي است تا مشخص گردد مؤلفان كتب مذكور چگونه و تا چه اندازه اين   مؤلفه‌ها را مطابق با اهداف و راهكارهاي مطرح در قانون اساسي، سند تحول بنيادين آموزش و پرورش، سند برنامه درسي ملي     جمهوري اسلامي ايران و راهنماي برنامه درسي فارسي، در متن   متجلي ساخته اند. رويكرد نظري پژوهش، زبان شناسي آموزشي     است و دو منظر نشانه شناسي و بوم شناسي در آن در ارتباط با    يكديگر مورد تحليل قرار مي گيرند. تحليل داده ها حاكي از اين است كه مؤلفه‌هاي فرهنگ ملي در مقايسه با محلي به ميزان بيشتري در متن و تصاوير كتاب‌هاي فارسي پنج‌پايه ابتدايي درج ‌شده است و مؤلفه‌هاي فرهنگ محلي مطرح نيز صرفاً به جغرافيا، آثار باستاني محدود و نماد (لباس ) منحصر شده است. البته ساير مؤلفه‌ها نظير زبان و گويش هاي محلي، ادبيات و مفاخر محلي و شيوه هاي زيستي روستايي و عشايري نيز به دروس آزاد واگذار شده است. بر همين اساس مي توان نتيجه گرفت كه طبق اصول ناظر بر سند برنامه درسي ملي ج.ا.ا. (جامعيت، توجه به تفاوت‌ها  و تعادل) و راهكار 55 سند تحول بنيادين، راهنماي برنامه درسي فارسي و با تبع آن محتوي كتاب‌هاي فارسي دوره ابتدايي نياز به بازنگري دارد.