تجارب معلمان از تدريس در پايه ششم ابتدايي، در اولين سال تغيير نظام آموزشي (جستاري پديدار شناسانه)

پايه ششم ابتدايي بر اساس تغيير در ساختار نظام آموزش مدرسه‌اي ايجاد شده است. موفقيت تغيير در برنامه درسي و تحولات آموزشي به عوامل متعددي وابسته است. در اين ميان معلمان به عنوان يكي از عوامل، نقش اساسي بر عهده دارند. اين مطالعه به دنبال فهم تجارب معلمان پايه ششم در اولين سال تدريس بوده است، رويكرد تحقيق كيفي و روش آن پديدارشناسي بوده است. در اين راستا داده‌هاي مورد نياز با استفاده از ابزار مصاحبه نيمه ساختار يافته از 11 معلم پايه ششم جمع آوري گرديد. نمونه گيري بر اساس هدف انجام و تا اشباع داده‌ها ادامه يافت. براي اطمينان از صحت يافته ها، آنها را با مدارك و شواهد ديگر (سه سوسازي) و ارجاع مجدد داده‌هاي تحليل شده به مصاحبه شونده، مورد آزمون مجدد قرار گرفت. در تحليل داده‌ها براساس روش اسميت، چهار مقوله شامل: 1) دانش نظري و عملي معلم 2) نگراني‌هاي معلم 3) نارسايي‌هاي برنامه و 4) جذابيت‌هاي تغيير، به دست آمد. معاني استخراج شده از تجربه معلمان نشان داد كه آنها خواستار حضور در فرايند تدوين برنامه بودند، هرچند، اهداف و روش‌هاي برنامه درسي را با عملكرد قبلي خود در تعارض مي‌ديدند. معلمان نگران عدم تناسب محتوا با زمان و از هم گسيختگي ميان تجربيات قبلي و جديد دانش‌آموزان به دليل فقدان عنصر پيوستگي در تغيير بودند. آموزش‌هاي نا كافي، حجم محتواي زياد، عدم توازن زمان با اهداف، كيفيت و كميت منابع و وسايل آموزشي ناكافي نارسايي هايي ملموس براي اجراي برنامه درسي به همراه داشته اند. عليرغم همه اين معضلات تغيير جذابيت‌هايي داشته كه معلمان آنها را در روش تدريس و موضوعات مي‌ديدند.