تعيين باورهاي معلمان درباره اثربخشي انواع روش هاي آموزش تفكر انتقادي بر اساس توان متفاوت دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعيين باورهاي معلمان درباره اثربخشي انواع روش‌هاي آموزش تفكر انتقادي بر اساس توان متفاوت دانش‌آموز‌‌ان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع پيمايشي بود. براي اين منظور 202 دبير مقطع متوسطه تبريز با روش خوشه‌اي تصادفي از ناحيه چهار تبريز انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از مقياس ارزيابي باورهاي معلمان درباره تفكر انتقادي استفاده شد. نتايج به دست آمده با استفاده از تحليل واريانس درون گروهي و مقايسه‌هاي زوجي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد: دبيران شهر تبريز باور دارند فعاليت آموزشي رشد تفكر انتقادي براي دانش‌آموز‌‌ان توان بالا مؤثرتر از استفاده از اين روش براي دانش‌آموز‌‌ان ضعيف مي‌باشد. همچنين يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه دبيران روش‌هاي آموزش مستقيم را نيز براي دانش‌آموز‌‌ان توان بالا مؤثرتر از دانش‌آموز‌‌ان ضعيف مي‌دانند. يكي از كاربردهاي عملي پژوهش حاضر اين است كه بايد در برنامه‌هاي تربيت معلم به طور گسترده و آشكارتر در زمينه آموزش مهارت‌هاي عالي‌تر تفكر به دانش‌آموز‌‌ان ضعيف توجه شود.