نقش سازمانهاي مردم نهاد و تشكل هاي مردمي در بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهري (نمونه موردي: محله مهديه واقع در ناحيه غرب شهركرد)

سازمان هاي غيردولتي، گروه هايي هستند كه با استقلال از دولت، در جهت دفاع از منافع خاصي همچون مسائل اجتماعي، فرهنگي، كالبدي و ... تشكيل گرديده اند. يكي از نيازهاي شهروندان ساكن بافت هاي فرسوده و قديمي در شهرها،ورود تشكل هاي مردمي و سمن ها جهت بازآفريني است چرا كه توجه به اين بافت ها جهت جلب مشاركت بخش خصوصي و رفع ناپايداري آن ها، به موضوعي محوري تبديل شده و سازمان هاي غيردولتي را به تكاپوي بازآفريني در شهر با حفظ ويژگي هاي اصلي كالبدي و فعاليتي سوق داده است. محله ي مهديه در ناحيه ي غرب شهركرد با مشكلاتي از قبيل فرسودگي كالبدي ابنيه، معضلات اجتماعي و فرهنگي، مسائل محيطي و ... به عنوان يك محله فرسوده محسوب مي شودكه جهت احياء آن، مشاركت مردم و تشكل هاي مختلف ضروري است. در اين مقاله سعي بر آن است كه با استفاده از پتانسيل سازمان هاي غيردولتي و سمن ها و با شناخت همه جانبه اين محله، با بهره گيري از مدل تحليلي SWOT، راهبردهايي را در جهت بازآفريني بافت فرسوده اين محله ارائه نمايد. اطلاعات مورد نظر به صورت اسنادي و ميداني فراهم شده و جامعه آماري تحقيق را مردم و كارشناسان تشكيل مي دهند. نتايج بيانگر آن است كه نقش عوامل خارجي در فرسودگي محله  مهديه بيشتر از نقش عوامل داخلي بوده و استفاده از راهبردهاي تهاجمي پيشنهاد مي شودتا علاوه بر حفظ وضع موجود در محله هدف، تلاش كافي در زمينه تقويت نقاط قوت و استفاده بهينه از آن ها صورت گيرد. بر مبناي مدل Qspm مهمترين راهكارها شامل استفاده از پتانسيل شوراياري ها و افزايش نقش مشاركتي مردم و ايجاد كاربري هاي مورد نياز در محله مي باشد.