ارزيابي كيفيت زندگي در نواحي مسكوني پرتراكم شهري (مطالعه موردي: شهرك رزمندگان شهر يزد)

در طول چند دهه اخير عواملي چون توسعه بي‌رويه شهرنشيني، مهاجرت و افزايش جمعيت موجب دگرگوني‌هايي در ساختار زندگي شهري و به وجود آمدن بافت‌هاي با تراكم‌هاي جمعيتي و ساختماني بالايي در كشور شده است. اما در بسياري از موارد عدم توجه به شرايط ايجاد كيفيت‌هاي سكونتي در اين بافت‌ها زمينه زوال زندگي در اين محدوده‌ها به وجود آمده است. حال آن‌كه كيفيت زندگي خود ارتباطي متقابل با توسعه دارد، به‌نحوي‌كه تمامي تلاش‌هاي توسعه در ابعاد مختلف آن، همانا بهبود بخشيدن به كيفيت زندگي است. اين پژوهش باهدف ارزيابي و رتبه‌بندي شاخص‌هاي كيفيت زندگي بر اساس مطالعات پيشين، به بررسي شهرك رزمندگان شهر يزد به‌عنوان منطقه‌اي با تراكم ساختماني بالا و ساختمان‌هاي مسكوني بلندمرتبه كه جزئي از توسعه‌هاي معاصر شهر هست، مي‌پردازد. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي تحليلي بوده و گردآوري اطلاعات از طريق روش‌هاي كتابخانه‌اي، پرسشنامه و مشاهدات ميداني است. روش نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي ساده بوده و جامعه هدف ساكنين محدوده انتخاب شده است. حجم نمونه 163 نفر و پايايي پرسشنامه با استفاده از آلفاي كرونباخ و روايي آن از طريق آزمون بارتلت و شاخص KMO در سطح بالايي مورد تائيد قرار گرفت. علاوه بر اين، اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه با استفاده از آزمونT، تحليل همبستگي، رگرسيون ساده و تحليل عاملي تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه معيارهاي مشاركت اجتماعي، احساس تعلق به شهر و محله، احساس هويت در محله، و اتحاد و انسجام بين ساكنين داراي بيشترين ضرورت و در اولويت رسيدگي به‌منظور ارتقاء كيفيت زندگي قرار گرفته‌اند.