تحليل محدوديت‌هاي توسعه فيزيكي شهرها (مطالعـه مـوردي: شهـر سـردشت)

توسعه شهرها در مناطق كوهستاني به دليل محدوديت‌هاي ژئومورفولوژيكي و ناپايداري دامنه‌ها از حساسيت بالائي برخوردار است. در چند دهه گذشته به دليل رشد سريع جمعيت و روند افزايش مهاجرت هاي روستاشهري،توجه به شهرها وتوسعه فيزيكي آن ها به عنوان يك امر اساسي در بسياري از برنامه هاي توسعه اي در تمامي سطوح ملي، منطقه اي و محلي مورد توجه قرار گرفته است زيرا كه عدم برنامه ريزي مناسب، شهره ارابا مشكلات فراواني از قبي لرشد پراكنده و ناهمگون، مشكلات زيست محيطي و... مواجه ساخته است. در اين پژوهش به بررسي چالش‌ها و موانع توسعه فيزيكي شهر سردشت پرداخته شده است. روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي است. بررسي تنگناهاي توسعه ي فيزيكي شهر سردشت در طي 40 سال و در دوره ي زماني قبل از سال 1360 تا 1395 مورد مطالعه قرار گرفته است. بدين منظور لايه هاي اطلاعاتي توپوگرافي و ژئومورفولوژي با استفاده از تصاوير ماهواره اي و عمليات ميداني تهيه و سپس با استفاده ازنرم افزار Arc GIS ver.9.3 توسعه فيزيكي شهر در دوره هاي مختلف بررسي گرديد.نتايج بدست آمده بيانگرآن است كه شهر سردشت به لحاظ موقعيت قرارگيري جهت توسعه بامحدوديت زيادي از سه جهت جغرافيايي غرب،شمال و شرق مواجه است واز جهت جنوب نيز توسعه فيزيكي روي زمين هاي كشاورزي و باغات صورت گرفته است.همچنين نتايج نشان مي دهد كه از مجموعِ حدود 312.6 هكتار، 8.59 درصد محدوده مكان‌هاي كاملاً مناسب و 36.08 درصد از مجموع محدوده مورد مطالعه محدوده كاملا نامناسب را شامل مي‌شود. يافته هاي فوق مي‌تواند مديران شهر سردشت را با محدوديت هاي توسعه فيزيكي شهر آشنا و راهكارهاي اجرايي برخورد منطقي با آن‌ها را ارائه نمايد.