چيستي پژوهش تاريخي در مطالعات برنامه درسي از يك موضع پست‌مدرن

تغيير نگاه به دانش، اصلي‌ترين پيامد گفتمان پست‌مدرن است. ضرورتاً پژوهش تربيتي نيز كه سروكار آن با دانش و چگونگي دستيابي به آن مي باشد تحت تأثير اين تغيير قرار گرفته است. يكي از قلمروهاي بنيادين حوزه مطالعات برنامه درسي، قلمرو تاريخي آن است، لذا تحقيق و پژوهش در آن به‌عنوان يك تكليف در برابر دانش پژوهان اين حوزه خودنمايي مي‌كند. حال سؤال اين است كه پژوهش‌ها در حوزه تاريخ مطالعات برنامه درسي بر اساس كدام بنياد فلسفي يا به‌طور دقيق‌تر متأثر از چه نوع نگاهي به دانش انجام گرفته است. بررسي پيشينه و پژوهش‌هاي برخوردار از صبغه تاريخي در اين حوزه مؤيد آن است كه تصوير موجود از پژوهش تاريخي تحت‌الشعاع نگاه مدرن يا ديدگاه اثباتگرايانه به دانش قرار گرفته است لذا از اين جهت تصويري نابسنده است. نگارنده در اين مقاله كه نوعي پژوهش فلسفي است با استفاده از رويكرد شكل‌گيري مفهوم به ارائه تفسيري از پژوهش تاريخي در حوزه مطالعات برنامه درسي متناسب با گفتمان پست‌مدرن مي‌پردازد. در اين تصوير، پژوهش تاريخي به‌عنوان روايتي توصيف مي‌شود كه در كنار ديگر روايت‌ها از پديده‌اي خاص و به‌وسيله سبك گفتماني ويژه با محوريت استعاره‌ها به‌عنوان موجوديت‌هاي معنادار، به تفسير و تبيين وقايع گذشته پرداخته و درنتيجه فهم جديدي از آن را فراهم مي‌سازد.