ارائه مدلي جهت ارزيابي عوامل مؤثر بر توسعه تدريس كامياب ادراك شده (مورد مطالعه؛ دبيران مدارس متوسطه شهر اصفهان)

هدف اين مقاله ارائه مدل توسعه تدريس كامياب ادراك شده است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري اين پژوهش را كليه دبيرانمدارس متوسطه شهر اصفهان در سال تحصيلي 94-1393 (3476 نفر) تشكيل داده اند. روش نمونه‌گيري، خوشه‌اي چندمرحله‌اي بود كه نهايتاً تعداد 380 نفر از دبيران دوره متوسطه شهر اصفهان به‌طور تصادفي براي تحقيق انتخاب  شدند. ابزار پژوهش سه پرسشنامه: 1پرسشنامه عوامل چهارگانه اثرگذار  (تدريس حرفه‌اي، اخلاق آموزشي، همكاري گروهي و يادگيري تسلط ياب) بر تدريس كامياب ادراك شده (0.93=α ) 2 پرسشنامه درگيري تحصيلي (0.87=α ) و 3 پرسشنامه توسعه تدريس كامياب ادراك شده (0.94=α ) است. به‌طوركلي نتايج نشان داد، بهره‌گيري از عوامل چهارگانه (تدريس حرفه‌اي، اخلاق آموزشي، همكاري گروهي و يادگيري تسلط ياب)، بر توسعه تدريس كامياب ادراك شده به ميزان قابل توجهي اثرگذار بوده است. كمترين ضريب تأثير غيرمستقيم براي مؤلفه  طراحي تدريس  (0.089) و بيشترين ضريب تأثير غيرمستقيم براي مؤلفه ارزشيابي تدريس  (0.139)، بدست آمد.