تحليل موانع هوشمندسازي مدارس در مرحله اجرا بر اساس نظريه‌هاي نوآوري آموزشي

هدف اين پژوهش تحليل موانع توسعه مدارس هوشمند دوره اول متوسطه شهرستان صحنه با توجه به ويژگي هاي اجراي نوآوري آموزشي بود. هوشمندسازي برنامه نوآورانه آموزشي است كه در راستاي تلفيق فاوا با برنامه درسي مدارس صورت مي گيرد. رويكرد پژوهش كيفي و روش آن از نوع پديدار شناسي است. مشاركت كنندگان آن آگاهان كليدي شامل دبير، مدير و معاونين فناوري هستند كه بر اساس نمونه گيري هدفمند 21 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و مبناي كفايت نمونه اشباع نظري بود. داده ها با مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع آوري و با استفاده از روش پنج مرحله اي اسميت تحليل شدند. جهت اطمينان از صحت  داده ها از معيارهاي موثق بودن، تأييد پذيري، قابليت اعتماد و انتقال پذيري استفاده گرديد. يافته ها نشان داد؛ اجراي برنامه هوشمندسازي مدارس در شهرستان صحنه با موانعي مانند ضعف دانش دبيران، عدم باور به استفاده سازنده گرايانه از رايانه، ضعف مهارت و خودكارآمدي در كاربرد فناوري ها، مقاومت معلمان و مديران در برابر نوآوري، نارسايي در پشتيباني هاي فني و آموزشي، عدم انطباق ساختارهاي آموزشي با تلفيق فناوري ها، عدم استفاده از ظرفيت هاي اولياء ، ضعف فرهنگ استفاده از فناوري و مديريت غيرپاسخگو روبروست.