تبيين نشانگر عادات ذهن در برنامه درسي آموزش علوم: مطالعه موردي دانش‌آموزان دوره تحصيلي متوسطه دوم منطقه 9 شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسي وضعيت عادات ذهن دانش‌آموزان دوره تحصيلي متوسطه دوم بود.جامعه پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم منطقه9 شهر تهران بود كه از اين جامعه به شيوه نمونه‌گيري طبقه‌اي با رعايت نسبت‌ها، نمونه‌اي به حجم 359دانش‌آموز انتخاب شدند.روش پژوهش توصيفي و از نوع مطالعات پيمايشي مقطعي بود.ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه عادات ذهن در سواد علمي عبدالملكي(1391) بود، پايايي ابزار با روش كودرريچاردسون با ضريب پايايي(0/78) مناسب برآورد گرديد و روايي صوري و محتوايي آن موردتأييد متخصصان قرار گرفت.يافته‌ها نشان داد كه وضعيت متغير عادات ذهن و ابعاد آن در كل دانش‌آموزان، دانش‌آموزان دختر و پسر پايين‌تر از وضع مطلوب و در سطح 0/5 معنادار بود.همچنين تفاوت معناداري در رتبه‌بندي ابعاد متغير عادات ذهن در دانش‌آموزان در سطح 0/05 وجود داشت كه در كل دانش‌آموزان بالاترين رتبه مربوط به بعد محاسبه و برآورد كردن با ميانگين رتبه(3/40)و كمترين رتبه مربوط به بعد دست ورزي و مشاهده با ميانگين رتبه(2/23)بود.در دانش‌آموزان پسر بالاترين رتبه مربوط به بعد محاسبه و برآورد كردن با ميانگين رتبه(3/79)و كمترين رتبه مربوط به بعد دست ورزي و مشاهده با ميانگين رتبه(2/03)بود و در دانش‌آموزان دختر بالاترين رتبه مربوط به بعد ارزش‌ها و نگرش‌ها با ميانگين رتبه(3/40)و كمترين رتبه مربوط به بعد دست ورزي و مشاهده با ميانگين رتبه(2/36)بود.