بررسي تأثير جابه‌جايي سطح زمين بر ساختمان‌هاي تخريبي در شهر بم با استفاده از تكنيك‌هاي فازي شي‌ء‌گرا و تداخل‌سنجي راداري

از مهم‌ترين مخاطراتي كه امروزه و حتي در گذشته جامعه ي بشري را تهديد كرده است، مخاطره ي زلزله و اثرات حاصل از وقوع آن است. با توجه به اهميت اين موضوع، در اين تحقيق به بررسي تغييرات سطح زمين پس از وقوع زمين لرزه در منطقه ي بم با استفاده از تصاوير راداري و نوري1 پرداخته شده است كه با استفاده از تصاوير ماهواره انويست2، مربوط به زمان هاي قبل و بعد از زلزله‌ي بم، اقدام به برآورد ميزان جابه‌جايي حادث شده در سطح منطقه‌ي مورد مطالعه گرديد. همچنين با استفاده از تصوير پانكروماتيك ماهواره‌ي IRS هندوستان با دقت مكاني پنج متر و انجام تكنيك فيوژن3 از نوع ادغام رزولوشن فيلتر بالا گذر4 با استفاده از تصاوير استر5 و عكس هاي هوايي منطقه‌ي بم مربوط به سال 1383 اقدام به اجراي الگوريتم فازي شي‌ء گرا6 براي استخراج خودكار ساخت و سازهاي موجود در منطقه ي مورد مطالعه شد. با توجه به تأثير سازندهاي زمين شناسي در تعيين مكان‌هاي مناسب براي ساخت و سازها و بررسي ميزان اثر پذيري سازندهاي تشكيل دهنده‌ي منطقه ي مورد مطالعه از زلزله‌ي به‌وقوع پيوسته در منطقه، از نقشه‌ي زمين شناسي 1:100000 استفاده شد. در مرحله‌ي تجزيه و تحليل پژوهش، نتايج حاصل از هر يك از مراحل عملي انجام شده با يكديگر انطباق داده شدند. به‌طوري‌كه ميزان جابه‌جايي در اثر زمين لرزه بين 0.19  و 0.32در تغيير بوده و نتايج مربوط به استخراج خودكار ساختمان هاي تخريبي به وسيله‌ي اپراتورهاي AND و OR دقتي به ترتيب برابر 93 درصد و 98 درصد نشان دادند، كه با انطباق اين لايه ها با هم ارتباط بين جابه‌جايي زمين، واكنش‌پذيري سازندها از جابه‌جايي و تخريب ساختمان ها مورد بررسي قرار گرفت.