جبران خسارت تخريب ميراث فرهنگي در ديوان كيفري بين‌المللي با نگاهي به پروندۀ المهدي

ديوان كيفري بين المللي، درراستاي گسترش تدريجي حقوق كيفري معاهداتي بين المللي، براي نخستين بار در تاريخ رسيدگي هاي كيفري بين المللي، در پرونده الفقي المهدي چندين گام از محاكم پيشين فراتر نهاده و جبران خسارات ناشي از تخريب ميراث فرهنگي را در دستور كار خود قرار داده است. در اين مقاله با نگاهي نقادانه، جبران خسارت جرم تخريب ميراث فرهنگي با توجه به رويۀ ديوان كيفري بين المللي در پرونده المهدي بحث مي‌شود. ديوان در اين رأي تاريخ ساز، صرف نظر از ايراد مستقيم يا غير مستقيم خسارات، ساكنان شهر تيمبوكتو در وهله نخست و مردم كشور مالي و جامعۀ بين المللي را در وهله دوم به‌عنوان بزه ديدگان جرم تخريب ميراث فرهنگي شهر تيمبوكتو شناسايي كرده و با در نظر گرفتن مسئوليت كيفريمضيق براي متهم، وي را موظف به جبران خسارات اقتصادي، روحي و ترميم بناهاي مورد حمايت كرده است. به علت اهميت نمادين و نقش رويه ساز رأي مذكور در آيندۀ رسيدگي هاي حقوق كيفري بين الملل، در اين مقاله در قالب چهار قسمت و با نگاهي انتقادي و تطبيقي به بررسي دستاوردهاي ديوان در اين پرونده خواهيم پرداخت.