نقش معنويت در انضباط ظاهري و انضباط معنوي كاركنان نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران

معنويت را مي‌توان تجلي دروني دين‌داري محسوب نموديكي از نقش هاي معنويت كاركنان افزايش توانمندي هاي آنان در راستاي پيش‌برد اهداف سازماني مي باشد. ازجمله حوزه هاي تأثيرگذار بالا بودن معنويت، افزايش انضباط ظاهري و معنوي كاركنان مي باشد. در اين پژوهش به‎ دنبال بررسي نقش معنويت در انضباط ظاهري و معنوي كاركنان نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران مي باشيم. روش تحقيق در اين پژوهش پيمايشي و نمونه پژوهش شامل تعداد 390 نفر از كاركنان نيروهاي مسلح هست. براي اندازه گيري معنويت كاركنان از مقياس پايدمونت (1999) استفاده شده كه اين مقياس شامل 24 گويه و تشكيل شده از 3 مؤلفه وحدت،كامروايي معنوي و پيوند معنوي مي باشد. جهت سنجش انضباط ظاهري و معنوي كاركنان نيز از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس شاخص هاي آنان استفاده گرديده و به‌منظور سنجش ميزان اعتبار ابزار گردآوري داده از اعتبار صوري و به‌منظور سنجش پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ و بازآزمايي استفاده گرديده است. نتايج آزمون معني‌داري بين متغيرهاي تحقيق بيانگر ارتباط معنادار بين معنويت و انضباط ظاهري و معنوي كاركنان نيروهاي مسلح و تأييد هر دو فرضيه تحقيق (تأثيرگذاري معنويت بر انضباط ظاهري و معنوي) مي باشد. نتايج حاصل ازرگرسيون هم‌زمان انضباط ظاهري و معنوي بر روي معنويت نشان مي دهد كه مؤلفه وحدت پيش‌بيني كننده معني دار انضباط ظاهري و مؤلفه پيوند معنوي پيش‌بيني كننده معني‌دار انضباط معنوي هستند.