پيشايندها و پسايندهاي زيرآب‌زني سازماني در سازمان‌هاي دولتي: پژوهشي كيفي

محيط كار، يكي از مكان‌هاي تعامل اجتماعي است كه در آن زمينه‌هاي زيادي براي بروز برخي از بدرفتاري‌ها وجود دارد. يكي از اين گونه‌هاي رفتاري، زيرآب‌زني سازماني است. درك زمينه‌ها و پيامدها و راهكارهاي مديريتي، به‌منظور جلوگيري از زيرآب‌زني در سازمان براي افزايش اثربخشي كاركنان و بهره‌وري سازمان مهم است. هدف پژوهش حاضر، بررسي پيشايندها و پسايندهاي زيرآب‌زني در سازمان و ارائه راهكارهايي براي جلوگيري از اين پديده است. روش مورداستفاده در اين پژوهش، كيفي است. جامعه موردمطالعه، مديران سازمان‌هاي دولتي شهر تهران هستند كه ده نفر تا رسيدن به اشباع نظري به‌صورت نمونه‌گيري هدف‌مند انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از ابزار مصاحبه و براي تجزيه‌وتحليل آنها از روش تحليل تم استفاده شده است. يافته‌هاي حاصل از مصاحبه نشان مي دهد كه چهار عامل اصلي ايجادكننده زيرآب‌زني؛ دو عامل پيامدهاي ناشي از زيرآب‌زني؛ سه عامل راهكارهاي كنترل و مقابله با زيرآب‌زني و سه عامل تعديل‌كننده زيرآب‌زني وجود دارد. براساس اين يافته‌ها تصميمات مديريت و سازمان، عوامل محيطي و عوامل فردي باعث بروز رفتار زيرآب‌زني در سازمان مي‌شود. همچنين پسايندهاي زيرآب‌زني بين كاركنان نيز شامل پيامدهاي شخصي و سازماني مي‌باشند. درنهايت راهكارهاي توصيه‌شده براي مقابله با اين پديده شامل راهكارهاي سازماني، مديريتي و راهكارهايي براي افراد قرباني است.