برندسازي جهت خلق ارزش مصرف‌كننده در نظام بانكي كشور

برندسازي به‌عنوان شكل جديدي از ارتباطات ميان مشتريان و بانك‌ها به‌منظور الزام رقابتي و پارادايم غالب در بازاريابي صنعت بانكداري مطرح است. اين مفهوم بسيار پويا بوده و عليرغم پژوهش‌هاي گسترده، هنوز به‌اندازه كافي موردبررسي قرار نگرفته است. هدف اين پژوهش، شناسايي و سطح‌بندي عوامل تشكيل‌دهنده برند در صنعت بانكداري مي‌باشد كه ازنظر نتيجه توسعه‌اي و از منظر هدف كاربردي به شمار مي‌آيد. پژوهش حاضر از روش تركيبي بهره مي‌گيرد بدين‌صورت كه نخست عوامل تشكيل‌دهنده برند در صنعت بانكداري كشور بامطالعه مباني نظري و با استفاده از روش دلفي(اخذ نظر خبرگان) شناسايي و سپس از طريق رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري نسبت به سطح‌بندي عوامل برندسازي اقدام شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه عوامل يازده‌گانه برند سازي در سيستم بانكي در پنج سطح به ترتيب وفاداري برند در سطح اول، تمايل برند، دلبستگي برند و اعتماد برند در سطح دوم، ابعاد تعهد برند، رضايت برند، شخصيت برند، شهرت برند و ارزش ادراك‌شده در سطح سوم، كيفيت خدمات در سطح چهارم و هويت برند در سطح پنجم طبقه‌بندي مي‌شود.