اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اسنادهاي ارتباطي دختران بازمانده از ازدواج

اسناد تعبيرهايي است كه افراد براي رويدادها دارند و بخش برجسته‌اي از تجربه ذهني فرد از رويدادها هستند. اسناد نه‌تنها روي احساس افراد درباره پيوندشان تأثير مي گذارد، بلكه رفتارشان را هم تحت تأثير قرار مي دهد. لذا با توجه به اين تعبير و اسناد‏ها، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اسنادهاي ارتباطي دختران بازمانده از ازدواج انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل همۀ دختران بازمانده از ازدواج شهر كازرون در سال ۱۳۹۶ با تعداد 363 نفر بود. نمونه اين پژوهش شامل ۳۰  نفر از دختران بازمانده از ازدواج شهر كازرون بود كه نمونه گيري از آنان به روش نمونه گيري در دسترس انجام شد. براي جمع‏آوري داده‌ها از پرسشنامه فينچام و برادبوري (۱۹۹۲)، استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده ها با به‌كارگيري نرم‌افزار اس پي اس اس23 و آزمون تحليل كوواريانس (آنكووا) انجام شد. نتايج تحليل كوواريانس تك متغيري نشان داد كه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اسنادهاي ارتباطي تائيد گرديد. بدين ترتيب كه درمان پذيرش و تعهد موجب كاهش اسنادهاي ناكارآمد شده است. ازاين‌رو مطابق يافته‌هاي اين پژوهش مداخله پذيرش و تعهد به دختران بازمانده از ازدواج توانسته است اسنادهاي آنان را در مورد ارتباطات بهبود دهد.