اثر‌بخشي برنامه آموزش پيش از ازدواج بر نگرش دربارۀ ازدواج، تاب آوري و انتظار از ازدواج

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي برنامه آموزش پيش از ازدواج به روش انجل و رايت بر نگرش به ازدواج، تاب آوري، انتظار از ازدواج در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شهر تبريز در سال تحصيلي ۹۶۹۷ بودند كه در مقاطع كارشناسي و دكتراي حرفه اي مشغول به تحصيل بودند. آزمودني ها به تعداد ۳۰ نفر بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي از ميان دانشجوياني كه متقاضي شركت در اين دوره بودند انتخاب گرديده و در دو گروه ۱۵ نفري آزمايش و كنترل گمارده شدند. گروه آزمايش در ۶ جلسه ۶۰ دقيقه اي آموزش پيش از ازدواج به روش انجل و رايت دريافت كردند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از مقياس هاي روان‌سنجي نگرش به ازدواج براتن و روزن (1998)، تاب آوري كانر و ديويدسون (1991-1979) و انتظار از ازدواج جونز و نلسون (1997) گرد آوري شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده ها در بخش آمار توصيفي از توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار و در بخش استنباطي از تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده شد. برآيندهاي آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد آموزش پيش از ازدواج بر نگرش به ازدواج (p=0/003, F=10/862)، تاب آوري (p 0/001, F=249/718) و انتظار از ازدواج (p 0/001, F=43/892) مؤثر بود؛ بنابراين مي توان گفت كه استفاده از اين آموزش پيش از ازدواج بر روي نگرش درباره به ازدواج، تاب آوري و انتظارات ازدواج مؤثر است.