مقايسۀ كيفيت زندگي زوجين تك‌فرزند با زوجين داراي بيش از دو فرزند در خانواده‌هاي تهراني

امروزه بهبود كيفيت زندگي به‌عنوان مفهوم تازه‌تري از سلامتي مطرح‌شده است كه به جنبه‌هاي روان‌شناختي، اجتماعي، عملكردي و جسمي مربوط مي‌شود. يكي از رويدادهاي برجسته زندگي خانوادگي تصميم‌گيري درباره تعداد فرزندان است. چراكه اين تصميم بر سبك زندگي و از آن مهم‌تر كيفيت زندگي خانوار مؤثر است. پژوهش حاضر باهدف مقايسۀ كيفيت زندگي زوجين تك‌فرزند با زوجين داراي بيش از دو فرزند در خانواده‌هاي تهراني انجام شده است. با توجه به موضوع پژوهش، به‌منظور آزمون فرضيه از روش همبستگي استفاده شد. جامعه موردپژوهش زوجين تك‌فرزند و نيز با بيش از دو فرزند منطقه هفت شهر تهران بود. در اين پژوهش نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند و در دسترس با حداكثر تنوع انجام شد؛ به‌طوري‌كه زوجين تك‌فرزند و زوجين با بيش از دو فرزند سنين، سطوح تحصيلي و طبقات اقتصادي و اجتماعي مختلف انتخاب شدند. روش نمونه‌گيري روش تصادفي ساده است. در پژوهش ما نيز 300 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه كيفيت زندگي 36 سؤاليSF36) ) مشهورترين و پراستفاده‌ترين ابزار براي سنجش كيفيت زندگي است كه در اين پژوهش از آن استفاده شد. نتايج آزمون نشان داد كه ميان كاركرد جسمي، بهزيستي هيجاني، سلامت عمومي و كاركرد اجتماعي با تعداد فرزندان براي هر دو گروه رابطه برقرار است. نتايج پژوهش ما نشان داد كه ميان كاركرد جسمي و تعداد فرزندان رابطه وجود دارد و البته اين رابطه هم در ميان زوجين تك‌فرزند و هم زوجين با بيش از چند فرزند برقرار بوده است.