بررسي نشانه شناسانه ارتباط ميان بازنمايي مديران دولتي در سينما و گفتمان مديريتي حاكم بر كشور در دوره ساخت فيلم

پرسش از كاركرد ايدئولوژيك بازنمايي ها در هر متني، مهم ترين مسئله اي است كه براي درك آن بايد به بررسي بازنمايي ها پرداخت. به عقيده برخي از صاحب نظران، بازنمايي پديده ها توسط رسانه ها، داراي سوگيري ايدئولوژيك است و در راستاي تضعيف يا تثبيت گفتمان ويژه اي گام برمي دارد. در همين راستا اين مقاله كوشيده وجود اين رابطه را بين دولت و سينما در جمهوري اسلامي ايران بررسي كند. سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه جابجايي دولت ها در ايران چه تأثيري بر بازنمايي مديران در فيلم هاي سينمايي داشته است؟ روش به كار رفته براي اين مطالعه، تحليل كيفي نشانه شناختي است. با به كارگيري اين روش، چهار فيلم سينمايي پرفروش از چهار دولت مختلف جمهوري اسلامي ايران، بر اساس دو الگوي شناخته شده نشانه شناسي، بررسي و مؤلفه هاي نشانه شناسانه و رمزگاني كه فيلم سازان براي برساخت سينمايي از نقش مدير به كار رفته اند، استخراج و براي تحليل نهايي مورد استفاده قرار گرفته است. يافته ها نشان مي دهد در حالي كه سينماي دوره سازندگي به دليل سياسي نبودن، بيشتر توانسته دلالت هاي حوزه رفتار سازماني، تعامل با كاركنان و مسائل تربيتي را پوشش دهد، سينماي دوره موسوم به اصلاح طلبي، نسبت به ساير دوره ها سينمايي سياسي تر و دغدغه مندتر نسبت به مسائل حكومتي است، و همچنين در فيلم هاي گفتمان مديريتي حاكم بر كشور متأثر است. دوره عدالت طلبي، مديران نسبت به ساير دوره ها بيشتر از درون حكومت و همسو با نظام هستند. وجوه افتراق فوق نشان مي دهد سينماي ايران نيز از پرسش از كاركرد ايدئولوژيك بازنمايي ها در هر متني، مهم ترين مسئله اي است كه براي درك آن بايد به بررسي بازنمايي ها پرداخت.