طراحي چارچوب مفهومي عوامل زمينه‌‌اي مؤثر بر انتقال دانش در پروژه‌هاي فراملي

هدف: از رويكردهاي نويني كه در دهه اخير سازمان‌ها به آن روي آورده‌اند، مديريت دانش است كه به وسيله آن سازمان‌ها سعي دارند امكان استفاده مجدد از تجارب و دانش پيشين خود را به دست آورند؛ چرا كه در عصر حاضر سازمان‌ها بيش از پيش به اهميت دارايي‌‌هاي دانشي خود به عنوان با ارزش‌ترين سرمايه پي برده‌اند. امروزه بسياري از پروژه‌ها توسط نيروهايي خارج از افراد بومي آن كشور انجام مي‌شود به طوري كه افراد از كشورهاي مختلف با مليت‌ها، فرهنگ و تفكر متفاوت گردهم مي‌آيند. از اين رو، فرآيندهاي مديريت دانش و به خصوص انتقال و كسب دانش بسيار با اهميت مي‌گردد. هدف پژوهش حاضر، طراحي چارچوب مفهومي از عوامل زمينه‌اي موثر بر انتقال دانش در پروژه‌هاي فراملي با استفاده از روش فراتركيب مي‌باشد. روش: براي دستيابي به هدف، با به كارگيري روش فراتركيب عوامل موثر در انتقال دانش از منابع مختلف استخراج و سپس با كدگذاري باز اين عوامل مورد تحليل و تركيب قرار گرفته‌اند. بر اساس يافته‌هاي روش فراتركيب مدل مفهومي تعريف شده و به منظور اعتبارسنجي آن، فرضيه هاي تحقيق تعريف و پس از آن فرضيه‌هاي تحقيق مورد تحليل قرار گرفته‌ است. جامعه آماري اين پژوهش شركت‌هاي فعال در صنايع بالادستي حوزه نفت و گاز مي‌باشد و گردآوري داده‌ها از طريقه پرسشنامه انجام شده است. يافته‎ها: رويكرد مقاله حاضر كمي بوده، از راهبرد پژوهشي توصيفي استفاده شده است و در نهايت عوامل زمينه‌‌اي تاثيرگذار در انتفال دانش در پروژه‌هاي فراملي شناسايي و رتبه‌بندي شده‌اند. نتيجه‎گيري: فاصله فرهنگي، فاصله دانشي و زبان مهم‌ترين عوامل تاثير گذار بر فرآيند انتقال دانش در پروژه هاي فراملي مي‌باشند.