تعيين اندازه منابع انرژي ايستگاه‏ شارژ خوردو الكتريكي با توجه به فاكتورهاي اقتصادي

هدف: به‎دليل افزايش نگراني‌هاي زيست‌محيطي، امروزه، جايگزيني وسايل نقليه الكتريكي با وسايل نقليه سوختي به‎عنوان راه‏حلي اقتصادي، اهميت ويژه‌اي پيدا كرده‌‌است. با توسعه به‏كارگيري انرژي‌هاي تجديدپذير و سيستم‌هاي ذخيره‌ساز انرژي، طراحي ايستگاه‌هاي شارژ با تركيبي از اين منابع انرژي و امكان تبادل با شبكه برق امري ضروري است. در اين مقاله به مسئله طراحي اين ايستگاه‌ها، ظرفيت و تعيين منابع تأمين انرژي در اين ايستگاه‎ها پرداخته شده ‏است و تقاضاي موجود در بازه هاي زماني و محدوديت‌هاي مربوط به ايستگاه شارژ و هر يك از منابع انرژي در نظر گرفته شده‎اند.روش: مسئله پژوهش، در قالب مدل برنامه‌ريزي خطي عدد صحيح به‎منظور بهينه‌سازي هزينه‌هاي سرمايه‌گذاري و عملياتي ايستگاه، براي افق زماني مشخص فرموله شده ‏است. در اين مدل، ايستگاه شارژ قابليت دارد كه به‎صورت غيرهم‎زمان انرژي را از شبكه برق شهري خريد و فروش كند. همچنين، هزينه‏ها و درآمدهاي آن با در نظر گرفتن فاكتور ارزش زماني پول در مدل محاسبه شده است. مدل پيشنهادي براي يك مسئله واقعي مربوط به ايستگاه شارژ عمومي در كشور هلند به‏كار گرفته شده و بر اساس سه سناريوي تعريف‏شده و سياست‏هاي مختلف، تعداد بهينه پنل‏هاي سيستم انرژي خورشيدي، باتري‏هاي سيستم ذخيره‏سازي انرژي و مقدار بهينه انرژي خريداري‏شده از شبكه برق و انرژي فروخته‏شده به شبكه برق در هر بازه زماني به‎دست آمد و از نظر اقتصادي بررسي شد.يافته‎ها: طبق نتايج به‎دست‎آمده، هر سه سناريو تحت شرايط مختلف، توجيه اقتصادي داشته و سودآور بوده‌اند.نتيجه‎گيري: استفاده از انرژي خورشيدي و باتري‏ها، علاوه‎بر كاهش وابستگي ايستگاه شارژ به شبكه برق شهري، در سودآوري و درآمدزايي بيشتر براي ايستگاه شارژ، نقش كليدي دارد.