مؤلفه‌‌هاي حكمراني در انديشه امام‌‌خميني (ره)

حكومت اسلامي مفهومي است كه از ابتداي ظهور اسلام در ميان مسلمانان مطرح بوده، كه به مجرد هجرت پيامبر اسلام(صلوات‌اله عليه و آله) از مكه به مدينه، سازواره‌‌ها و ساختارهاي آن به‌واسطه ايشان و مبتني بر تعاليم الهي مندرج در پيام وحي تكوين يافت تا به واسطه قدرت سياسي، روح اسلام در كالبد جامعه دميده شود. لذا بعد از انقلاب اسلامي نيز يكي از مباحثي كه مورد توجه انديشمندان و پژوهشگران انقلاب اسلامي قرار گرفته است، بحث رهبري امام‌‌خميني(ره)، و الگوي حكومت‌داري ايشان است. بسياري از پژوهشگران به دليل وجود مشكلات مبنايي و معرفتي نسبت به مباني اين حركت و فهم ناقص از آن، با ادعاي مبهم بودن و آرماني بودن طرح حكومت اسلامي كه به‌عنوان غايت انقلاب اسلامي مطرح مي‌‌شود، آن را يك حركت تقليدي يا پوپوليستي ناميده‌‌اند. در فهم هر يك از الگوهاي اداره جامعه و حكومتداري، تكيه‌‌گاه‌‌هاي اصلي آن نظريه، بيان‌كننده مباني آن نظريه است. از اين‌رو سعي شده در اين مقاله مؤلفه‌‌هاي اصلي مدنظر امام‌‌خميني (ره) در باب حكومتداري تبيين شود، كه اين مؤلفه‌‌ها ميتواند پژوهشگران را براي رسيدن به الگوي حكومتداري از نگاه بنيان‌‌گذار انقلاب اسلامي ايران، كمك نمايد.