تحليل و سنجش ريسك‌هاي منابع انساني با به‌كارگيري تكنيك‌هاي ديمتل فازي و مشابهت فازي

علي‌رغم توجه فزاينده به حوزه تحقيقاتي منابع انساني با عنوان سرمايه‌هاي مولد ارزش، مديريت ريسك‌هاي مرتبط با آن به‌طور نظام‌مند بررسي نشده است. در پژوهش حاضر رويكردي كمّي به‌منظور تحليل و سنجش ريسك‌هاي منابع انساني اتخاذ شده است. در گام نخست، ابعاد چندگانه ريسك‌هاي منابع انساني و مؤلفه‌هاي اين ابعاد از طريق مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته با خبرگان منابع انساني يكي از سازمان‌هاي مطرح در صنعت برق كشور شناسايي شدند. در گام بعدي، پنج شاخص به‌منظور تحليل اين ريسك‌ها معرفي شد و روابط متقابل علّي و معلولي ميان ريسك‌هاي منابع انساني به‌عنوان يكي از اين شاخص‌هاي تحليل، با به‌كارگيري تكنيك ديمتل فازي شناسايي شد. در گام نهايي نيز سطوح تخميني ريسك‌ها با توجه به شاخص‌هاي تحليل مقايسه شده و ريسك‌هاي منابع انساني با توجه به اين پنج شاخص و با تكنيك مشابهت فازي رتبه‌بندي شد. نتايج تحقيق نشان داد ريسك‌هاي عملياتي منابع انساني بيشترين مجموع تأثيرگذاري و تأثيرپذيري را در شبكه ارتباطات متقابل ميان ريسك‌ها دارند و نسبت به ساير حوزه‌هاي اصلي چهارگانه ريسك‌هاي منابع انساني از بالاترين اولويت با توجه به شاخص‌هاي تحليل برخوردارند.