بررسي تأثير توانمندسازي بر تسهيم دانش و طراحي مدل چندسطحي براي تبيين تأثير فرهنگ سازماني مشاركتي بر تسهيم دانش

امروزه فرهنگ سازماني به‌عنوان يك زيرساخت، نقش بسيار كليدي در پياده‌سازي مديريت دانش در هر سازمان دارد. تحقيق حاضر براي بررسي تأثير توانمندسازي بر تسهيم دانش بين كاركنان با درنظرگرفتن نقش فرهنگ سازماني مشاركتي در دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران انجام گرفته است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش پژوهش توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر كاركنان اداري دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقيقات به تعداد 700 نفر بود و حجم نمونه براساس فرمول كوكران 248 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه‌گيري تصادفي ساده بود. براي گردآوري داده‌ها پرسشنامه به‌كار گرفته شد كه پايايي آن با محاسبه آلفاي كرونباخ و شاخص  CRو روايي آن با روش‌هاي روايي محتوا، روايي همگرا و واگرا تأييد شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با رويكرد روش حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزار 3.2.6  SmartPLSانجام گرفت. نتايج نشان داد توانمندسازي كاركنان بر فرهنگ سازماني مشاركتي (با ضريب 52/0) تأثير مثبت و معنادار دارد. همچنين، فرهنگ سازماني مشاركتي بر تسهيم دانش كاركنان (با ضريب 92/0)، و توانمندسازي كاركنان بر تسهيم دانش (با ضريب 64/0) تأثير معنادار مي‌گذارند. به‌عبارت ديگر، موفقيت سازمان در اجراي هر استراتژي از جمله تسهيم دانش تا حد زيادي به توانمندسازي كاركنان بستگي دارد. در نهايت، اثرگذاري فرهنگ سازماني مشاركتي بر تسهيم دانش در يك سطح و از طرفي تعداد افراد كاركنان دانشكده‌ها در سطح سازماني بررسي شد. تأثير كمّي تعداد كاركنان بر افزايش تسهيم دانش با مدل‌سازي چندسطحي و نرم‌افزار HLM تأييد شد.