شناسايي عوامل سكوت سازماني اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه‌ها در ايران: مطالعۀ كيفي

در دنياي امروز، سرعت زياد تغييرات و رقابت شديد بين سازمان‌ها، حتي سازمان‌هاي آموزشي، و چالش‌هاي فزاينده محيطي بيش از پيش توجه مسئولان را به ارزش نيروي انساني معطوف كرده است. از نظر پژوهشگران پديده شايع سكوت سازماني، كه معادل خودسانسوري نيروي انساني است، مانعي بر سر راه استفاده از اين منبع ارزشمند است. ليكن، به‌رغم اهميت آن در سازمان‌ها، مطالعات جامعي در اين زمينه، به‌ويژه بررسي عوامل مؤثر در بروز سكوت در سازمان‌هاي فرهنگي، انجام نشده است. اين پژوهش كيفي با هدف شناخت عوامل سكوت سازماني اعضاي ‌هيئت‌علمي دانشگاه‌ها، به وسيله‌‌ ابزار مصاحبه، در جامعه آماري اعضاي ‌هيئت‌علمي انجام گرفت. كدهاي مستخرج از مصاحبه‌ها با نرم‎افزار مكس‌كيودي‌اي تحليل شد و نتايج نشان داد عوامل سازماني، فردي، برون‌سازماني، و مديريتي بر بروز سكوت سازماني در اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه‌ها مؤثر است و از بين آن‌ها عوامل سازماني بيشترين فراواني را داشت. يافته‌هاي اين پژوهش كمك خواهد كرد با كاهش سكوت در اعضاي ‌هيئت‌علمي پيامدهاي مضر سكوت كاهش يابد و با استفاده بهينه از سرمايه فكري اعضاي ‌هيئت‌علمي مسائل اساسي جامعه به بهترين شكل حل شود.