ارتباط بين سبك تفكر و خودكارآمدي مديران ورزشي ادارات ورزش و جوانان شهرستان هاي استان تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين ارتباط بين سبك‌ تفكر و خودكارآمدي مديران ورزشي بود. روش‌شناسي: جامعه آماري اين پژوهش شامل 114 نفر از مديران ادارات ورزش و جوانان شهرستان‌هاي استان تهران بود. نمونه‌ آماري تحقيق برابر با جامعه (تمام‌شمار) درنظر گرفته شد. به منظور جمع‌آوري داده‌ها، از پرسشنامه‌هاي سبك‌ تفكر استرنبرگ (1991) و خودكارآمدي نظامي، شوارتزر و جروسلم (1996) استفاده شد. پايايي پرسشنامه‌ها با استفاده از روش آلفاي كرونباخ محاسبه و به ترتيب ضرايب 82/0 و 74/0 بدست آمد. روش تحليل داده‌هاي تحقيق در ارتباط‌سنجي، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و در مقايسه‌سنجي، t مستقل بود. يافته‌ها: نتايج نشان داد وضعيت خودكارآمدي مديران ورزشي متوسط است. به‌علاوه، بين همه سبك‌هاي تفكر با خودكارآمدي رابطه مثبت معنا‌داري وجود داشت (05/0≤p). همچنين، بر اساس ضرايب بدست‌آمده در تحليل رگرسيون، در بين سبك‌هاي تفكر مديران ورزشي، سبك‌هاي تفكر قانون‌گذار، كلي‌نگر، آزادانديش، برون‌گرا و سلسله‌مراتبي پيش‌بيني‌كننده‌هاي قويتري براي خودكارآمدي مديران ورزشي هستند (05/0≤p). نتيجه‌گيري: با توجه به متوسط بودن ميانگين خودكارآمدي مديران ادارات ورزشي و ارتباط سبك تفكر با خودكارآمدي مديران ورزشي، لازم است مسئولان بالادستي سازمان نسبت به فراهم كردن زمينه‌هاي آموزش سبك تفكر براي مديران ورزش و كل سازمان اقدام نمايند.