شناسايي و اولويت‌بندي حوزه‌هاي به‌كارگيري داوطلبان در ورزش دانش‌آموزي ايران

هدف: هدف از پژوهش حاضر، شناسايي و اولويت بندي حوز‌ه‌هاي به‌كارگيري داوطلبان در ورزش دانش‌آموزي بود. روش‌شناسي: اين تحقيق به لحاظ هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات، ميداني و از نظر روش، از نوع توصيفي همبستگي و مبتني بر مدل معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري آن را كليه مديران، كارشناسان ارشد، كارشناس مسئولان و اعضاي شوراي راهبردي تربيت‌بدني آموزش و پرورش و اساتيد و نخبگان مديريت ورزشي تشكيل دادند. تعداد نمونه‌هاي تحقيق، 389 نفر به روش تصادفي تعيين گرديد. جهت اطمينان از اعتبار پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ، پايايي پرسشنامه حوزه‌هاي به‌كارگيري داوطلبان در ورزش دانش‌آموزي، 0.83 برآورد شد. اين داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي، آزمون تحليل عاملي اكتشافي، تحليل عاملي تاييدي، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، شش عامل به عنوان حوزه‌هاي به‌كارگيري داوطلبان در ورزش دانش‌آموزي شناسايي و اولويت‌بندي شدند. داوطلبان ورزش دانش‌آموزي را مي‌توان به ترتيب اولويت در شش حوزهً، ورزش همگاني و اوقات فراغت، همكاري در مديريت فضاهاي ورزشي، حركات اصلاحي و تناسب اندام، استعداديابي، ورزش قهرماني و درس تربيت بدني به‌كار گرفت. نتيجه گيري : با توجه به ماهيت اجراي برنامه‌هاي ورزشي در آموزش و پرورش و بودجه اندك اين سازمان و همچنين مشكل عدم فعاليت و بي‌تحركي دانش‌آموزان، استفاده از داوطلبان به ويژه در حوزه‌هاي اوقات ‌فراغت و ورزش همگاني، مديريت فضاهاي ورزشي و حركات اصلاحي و تناسب اندام، مي‌تواند گامي مؤثر در ارتقاي برنامه‌هاي ورزشي آموزش و پرورش ايفا نمايد.