تحليل عوامل مؤثر بر رضايت شغلي ورزشكاران مرد ورزش هاي گروهي ايران

هدف: اين پژوهش با هدف شناسايي و تحليل عوامل مؤثر بر رضايت شغلي ورزشكاران حرف هاي ورزش هاي گروهي ايران و بر اساس رويكرد سيستمي انجام گرفته است. روش شناسي: اين پژوهش از نوع توصيفي است و جامعه آماري آن را 776 نفر از ورزشكاران تيم هاي ليگ برتر در چهار رشته گروهي فوتبال، واليبال، بسكتبال و هندبال تشكيل داده اند كه از ورزش هاي پرطرفدار يا داراي ليگ منظم هستند. نمونه آماري، به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شد و 360 نفر به پرسشنامه محقق ساخته پاسخ دادند. پس از مرور تحقيقات، ابزاري با 86 گويه در مقياس 5 ارزشي ليكرت تدوين گرديد و با استفاده از نظرات و پيشنهادهاي 17 نفر از اساتيد مديريت ورزشي و كارشناسان خبره، روايي صوري آن تأييد و ثبات دروني كلي آن، α=0/98 برآورد شد. از روش تحليل عاملي اكتشافي با چرخش متمايل، آزمون فريدمن و آزمون تعقيبي علامت استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد، عوامل رضايت ورزشكاران را ميتوان در چهار عامل پيشايندها، فرآيندها، پيامدها و همبسته هاي رضايت شغلي طبقه بندي و تبيين كرد. از بين اين چهار عامل، پيامدها و فرآيندهاي رضايت شغلي بيشترين اهميت را در رضايت شغلي ورزشكاران داشتند. ضمناً، بالاترين درصد واريانس در تبيين رضايت به ترتيب شامل، ملاك كيفيت زندگي، عملكرد فردي، فرآيندهاي سازماني و كيفيت زندگي كاري بودند. از بين گويه ها نيز، تعهد و وفاداري، انسجام و رفتار منصفانه در تيم، حمايت اجتماعي مانند رسانه ها و هواداران و خدمات باشگاه، بالاترين ميانگين اهميت را در ميان رضايت ورزشكاران داشتند.