ارتباط بين بازاريابي داخلي و چابكي سازماني در ادارات ورزش و جوانان استان فارس با توجه به نقش واسطه‌اي هدف‌گرايي

هدف: در مواجهه با تحولات سريع و غيرقابل پيشبيني جوامع و تغيير نيازها و انتظارات مشتريان، نهادهاي ورزشي ناگزيرند به سازماني چابك تبديل شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين بازاريابي داخلي و چابكي سازماني با توجه به نقش واسطه هدفگرايي است. روششناسي: اين پژوهش از نوع توصيفيهمبستگي است كه به شكل ميداني انجام شده است. جامعه آماري، كليه كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان فارس بودند (320 N=) كه 212 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها، از سه پرسشنامه بازاريابي داخلي فورمن و موني (1995)، چابكي سازماني شريفي و ژانگ (2004) و هدف‌گرايي وراپوتينان (2001) استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها، توسط 10 متخصص تأييد شد. پايايي پرسشنامه‌ها، با استفاده از آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.95، 0.96 و 0.93 تأييد شد. براي تحليل داده ها، از ضريب همبستگي پيرسون و مدلسازي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بازارايابي داخلي بر چابكي سازماني و هدفگرايي، تأثير مثبت و معناداري دارد؛ همچنين، اين متغير به واسطه هدفگرايي تأثير معناداري بر چابكي سازماني ميگذارد. ضريب تعيين متغيرهاي درونزا نيز نشان داد كه 49 درصد از واريانس چابكي سازماني و 37 درصد از واريانس هدفگرايي، از طريق متغيرهاي پيش بين قابل تبيين است. نتيجه گيري: نتايج پژوهش بيانگر اهميت نقش هدفگرايي به عنوان يك واسطه در ارتقاي چابكي سازماني است؛ بنابراين، ضمن توجه به رشد و توسعه كاركنان، مشاركت دادن آنها در تعيين اهداف سازماني و انگيزش آنها براي تعقيب اين اهداف، ميتواند توان ادارات ورزش و جوانان در پاسخگويي به نيازهاي ورزشي جامعه را بهبود بخشد.