بررسي تأثير آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات بر عملكرد كاركنان، با نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در سازمان

زمينه و هدف: امروزه در كنار سرمايه‌هاي انساني، مالي و اقتصادي؛ سرمايه ديگري در سازمان‌ها و جوامع، با عنوان «سرمايه‌ اجتماعي» مطرح شده است كه مي‌تواند بر روي عملكرد سازمان تأثيرگذار باشد؛ از طرفي، پيشرفت فناوري و سوق به سمت آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات، باعث انتظار در بهبود عملكرد كاركنان شده است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر برحسب هدف، از نوع كاربردي و از نظر روش توصيفي – پيمايشي با رويكرد همبستگي است. جامعه آماري در اين پژوهش، كليه كاركنان پليس راهور استان مذكور را شامل شده كه از اين جامعه، تعداد 130 نفر به‌صورت تصادفي انتخاب شده‌اند. ابزار سنجش در اين پژوهش، پرسشنامه استاندارد است كه از آلفاي كرونباخ براي سنجش پايايي استفاده شده است. تحليل داده‌ها، با استفاده از آزمون معادلات ساختاري (تحليل مسير) مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان تأثيرگذاري سرمايه اجتماعي پليس بر عملكرد كاركنان راهور، برابـر با 0.47 و همچنين ميزان تأثيرگذاري آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات بر سرمايه اجتماعي برابـر با 0.41 است و در نهايت ميزان تأثيرگذاري آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات بر عملكرد كاركنان راهور از طريق سرمايه اجتماعي برابـر با 0.32 است؛ پس در نهايت، آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات بر عملكرد كاركنان راهور استان آذربايجان غربي، با نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در سازمان مؤثر است. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين تحقيق، نشان مي‌دهد كه آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات، به صورت غيرمستقيم بر عملكرد مؤثر است. نتايج به دست آمده مبين وجود تأثير مستقيم آموزش فناوري اطلاعات و ارتباطات بر سرمايه اجتماعي و تأثير مستقيم سرمايه اجتماعي بر عملكرد است.