طراحي الگوي رابطه مديريت فرهنگي با سبك زندگي ايراني- اسلامي

زمينه و هدف: سبك زندگي ايراني اسلامي، مي‌تواند از عوامل مختلف اثر پذيرد؛ در اين ميان مديريت فرهنگي و ابعاد آن نيز به عنوان شاخصي از وضعيت زيستي، رواني و اجتماعي، مي‌تواند پيش‌بيني كننده سبك زندگي ايراني اسلامي باشد. اين پژوهش با هدف رابطه مديريت فرهنگي و سبك زندگي ايراني اسلامي شهروندان در شهر تهران انجام گرفته است. روش‌شناسي: اين تحقيق از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش، توصيفي و پيمايشي است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه شهروندان ساكن در شهر تهران در سال 1395 است كه حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 620 نفر تعيين شده و شيوه نمونه‌گيري نيز به صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي متناسب با حجم بوده است. جهت جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده، براي متغير سبك زندگي ايراني اسلامي و پرسشنامه محقق ساخته، براي متغير مديريت فرهنگي استفاده شده است. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات، علاوه بر استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي، از آزمون رگرسيون و الگوي معادلات ساختاري (ليزرل) استفاده شده است. يافته‌ها: بر اساس تحليل رگرسيوني انجام شده، مؤلفه‌هاي متغيرهاي مستقل برنامه‌ريزي فرهنگي، سازمان‌دهي فرهنگي، بسيج منابع و امكانات فرهنگي و هدايت و رهبري فرهنگي از ابعاد مديريت فرهنگي با متغير سبك زندگي ايراني اسلامي ارتباط معناداري دارند كه در اين بين به ترتيب، متغير برنامه‌ريزي فرهنگي، هدايت و رهبري فرهنگي، سازمان‌دهي فرهنگي و بسيج منابع و امكانات، تغييرات سبك زندگي ايراني اسلامي را تبيين مي‌كنند؛ اما مؤلفه كنترل و نظارت فرهنگي، توان پيش‌بيني حيطه سبك زندگي ايراني اسلامي را ندارد. نتيجه‌گيري: بين مديريت فرهنگي و سبك زندگي ايراني اسلامي آنان، رابطه معناداري وجود دارد و اين رابطه يك رابطه مثبت و ضعيف است؛ همچنين از ميان مؤلفه‌هاي پنج‌گانه مديريت فرهنگي، ارتباط برنامه‌ريزي فرهنگي، سازمان‌دهي فرهنگي، بسيج منابع و امكانات فرهنگي و هدايت و رهبري فرهنگي، با متغير سبك زندگي ايراني اسلامي رابطه مثبت و مستقيمي داشتند.