بررسي تأثير تغيير ساختار مشاغل بر رضايت شغلي كاركنان، در يكي از يگان‌هاي انتظامي

زمينه و هدف: ساختار سازمان و مشاغل چه از منظر ذهن‌گرايي و چه با رويكرد عين‌گرايي بر روي عملكرد و متغيرهاي رفتاري نيروي انساني تأثير محسوس دارد. يافتن و ساختن ساختار مناسب، مي‌تواند به عنوان يك مزيت رشددهنده براي سازمان، منشأ خير و منبع قدرت تلقي شود. هدف ما در اين نوشتار، بررسي تأثير اجراي ساختار جديد مشاغل، در يك يگان انتظامي بر روي ابعاد رضايت شغلي كاركنان است. روش‌شناسي: اين تحقيق از لحاظ ماهوي، جزء تحقيقات كمّي و از بُعد هدف، كاربردي و از لحاظ راهبرد تحقيق، پيمايشي است. جامعه آماري، كاركنان شاغل در يك سازمان انتظامي است كه با توجه به تعداد جامعه (329 نفر) و بر اساس فرمول كوكران، به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه محقق ساخته است كه روايي آن از لحاظ صوري و سازه، به تأييد خبرگان و اساتيد دانشگاه رسيده و پايايي آن بر مبناي فرمول آلفاي كرونباخ 0.94 تعيين شد. نتيجه‌گيري: نتايج بيانگر آن است كه سطح رضايت شغلي پس از اعمال ساختار جديد مشاغل در سه بُعد رضايت از خود شغل، رضايت از محيط كار و اميد به آينده شغلي، كاهش‌يافته؛ ولي در بُعد حجم مناسب كار، رابطه خاصي مشاهده نشده است و به‌طوركلي، رضايت شغلي كاركنان پس از اعمال ساختار جديد كاهش‌يافته است. يافته‌ها: محققان به دليل مسئوليت اجرايي و سازماني در معاونت منابع انساني؛ پس اجراي ساختار جديد مشاغل، شاهد رشد تقاضاي خروج از يگان بوده‌اند. از دلايل (تجربي) كاهش رضايت شغلي در اين سطح از تحليل؛ مي‌توان به مواردي مانند كاهش نيروي انساني و افزايش بار مسئوليت افراد، كوچ سازماني و از بين رفتن حافظه علمي و دانشي و ارتباطي سازمان، عدم اميد به رشد و ترقي در كارراه‌هاي تعريف شده سازماني، اشاره كرد.