بررسي رابطه بين توانمندسازي نيروي انساني و نشاط سازماني در كاركنان فرماندهي هواپيمايي ناجا

زمينه و هدف: انجام بهتر وظايف و مأموريت‌ها در سازمان‌هاي نظامي- با توجه به ساختار سلسله‌مراتبي آن- نيازمند نشاط در اين‌گونه سازمان‌ها است؛ بنابراين شناسايي عوامل ايجاد نشاط سازماني از اهميت بسيار زيادي برخوردار است. از اين رو، اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين متغيرهاي توانمندسازي نيروي انساني و نشاط سازماني انجام شده است. روش‌شناسي: اين تحقيق از نظر ماهيت جزو تحقيقات كاربردي بوده و با استفاده از روش همبستگي صورت پذيرفته است. با توجه به جامعه آماري كه كل كاركنان هواپيمايي ناجا است؛ با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه مورگان و كرجسي تعداد 242 نفر از كاركنان هوا ناجا انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه توانمندسازي روان‌شناختي و نشاط سازماني (محقق ساخته) است؛ داده‌هاي جمع‌آوري شده نيز توسط نرم‌افزار ليزرل و با استفاده از آزمون رگرسيون مورد تجزيه تحليل قرار گرفته‌است. يافته‌ها: با توجه به نتايج حاصله و آزمون‌هاي به كار برده شده در اين تحقيق، مشخص شد كه بين توانمندسازي روان‌شناختي و نشاط سازماني در بين كاركنان هوا ناجا، رابطه‌ي معنادار در سطح اطمينان 95 درصد وجود دارد و همچنين در بين مؤلفه‌هاي توانمندسازي؛ خوداثربخشي با ضريب 0.411، داراي بيشترين تأثير و پذيرفتن شخصي نتيجه با 0.96 داراي كمترين تأثير است. نتيجه‌گيري: با توجه به تحقيق انجام شده و تجزيه تحليل داده‌هاي تحقيق كه بر روي 242 نفر از كاركنان هوا ناجا انجام شد؛ به اين نتيجه مي‌رسيم كه بين توانمندسازي و نشاط سازماني و همچنين بين تمامي زيرمؤلفه‌هاي توانمندسازي با نشاط سازماني، رابطه‌ي معناداري دارد و در مجموع ضريب همبستگي توانمندسازي 0.183 است.