آسيب شناسي هماهنگي واحدهاي سازماني در مديريت خدمات با استفاده از الگوي نظام پايا

زمينه و هدف: اين مقاله مشتمل بر آسيب شناسي هماهنگي واحدهاي سازماني با استفاده از الگوي سيستم پايا است كه هدف اصلي آن، شناسايي آسيب هاي سازوكارهاي هماهنگي واحدهاي سازمان عمومي در مديريت خدمات با استفاده از مدل سيستم هاي پايا (VSM) جهت ارائه راه حل هاي مطلوب و امكان پذير بوده است. روش‌شناسي: اين تحقيق در زمره تحقيقات كاربردي و از نوع مطالعه موردي است. اطلاعات از طريق مصاحبه با تعداد 4 گروه كانوني گردآوري و با استفاده از مدل سيستم‌هاي پايا تجزيه و تحليل شده است تا نشان دهد كه سازوكارهاي هماهنگي يك سازمان عمومي در زمينه مديريت خدمات با توجه به هر يك از سيستم هاي پنج گانه (S1 تا S2) از چه آسيب هايي رنج مي برد. يافته‌ها: مصاحبه با چهار گروه كانوني شكل گرفته در سطوح عملياتي، مياني و عالي سازمان منجر به شناسايي آسيب هاي هر يك از سيستم هاي پنج گانة مدل سيستم پايا شد و راه حل هايي به منظور بهبود سازوكارهاي هماهنگي سازماني در مديريت خدمات ارائه گرديد. نتايج: براساس تحليل شرايط به كمك سطوح پنج‌گانه مدل سيستم‌هاي پايا چنين ملاحظه شد كه يكي از آسيب‌هاي جدي سازمان مورد مطالعه، فقدان زيرسيستم (مركز هماهنگي واحدهاي عملياتي) است و ساير زيرسيستم‌ها نيز از مشكلات و آسيب‌هايي رنج مي‌برند كه در متن نوشتار به آن‌ها پرداخته شده است.