بررسي نقش واسطه‌اي اعتماد كاركنان در ارتباط بين رهبري خدمت‌گزار و تعهد سازماني

زمينه و هدف: تعهد سازماني نوعي نگرش مثبت كارمند است كه منجر به اتصال رواني بين كارمند و سازمان مي‌شود. ايجاد تعهد سازماني مستلزم ايجاد و حفظ روابط رواني مداوم بين كاركنان و مديران سازمان است. يكـي از مهم‌تـرين نيازهاي كاركنان در سازمان، برقراري اعتماد ميان آنها و مدير مي‌باشد. وجود سطوح بالاي اعتماد در سازمان باعث ايجاد انگيزه‌هاي درونـي در كاركنان خواهـد شد. هدف اين مطالعه بررسي نقش واسطه‌اي اعتماد سازماني كاركنان دانشگاه علوم انتظامي ناجا در ارتباط بين سبك رهبري خدمت‌گزار و تعهد كاركنان به سازمان پليس است. روش‌شناسي: روش تحقيق در اين مقاله توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه مورد بررسي شامل 96 نفر از كاركنان صف و ستاد دانشگاه علوم انتظامي ناجا بوده كه از طريق نمونه‌گيري طبقه‌اي، افراد انتخاب شدند. براي بررسي متغيرهاي پژوهش از سه پرسشنامه سبك رهبري خدمت‌گزار، اعتماد كاركنان و تعهد سازماني استفاده شد. پرسشنامه‌ها پس از تعيين روايي و پايايي، بين افراد نمونه توزيع شده و جهت بررسي فرضيه‌هاي پژوهش و مدل مفهومي پژوهش، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPss و نرم‌افزار اسمارت.پي.ال.اس مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان داد تعهد سازماني و اعتماد كاركنان دانشگاه تحت تاثير مثبت سبك رهبري خدمت‌گزار قرار دارد و رابطه بين اعتماد سازماني كاركنان و تعهد سازماني كاركنان مثبت و قابل توجه است. بنابراين لازم است كه فرماندهان، مديران و رؤساي دانشگاه علوم انتظامي ناجا مفاهيم و مؤلفه‌هاي سبك رهبري خدمت‌گزار را براي افزايش تعهد سازماني و اعتماد كاركنان مورد تأكيد قرار دهند.