بررسي رابطه هوش هيجاني و كيفيت زندگي كاري با خودكارآمدي كاركنان

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه هوش هيجاني و كيفيت زندگي كاري با خودكارآمدي كاركنان كوپ‌هاي فرماندهي انتظامي استان فارس انجام مي‌شود. روش‌شناسي: اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ روش، توصيفي ـ همبستگي است. با توجه به اينكه جامعة آماري پژوهش مشخص و محدود (150 نفر) بود، از روش نمونه‌گيري تمام شمار استفاده شد. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه هوش هيجاني شوت (1998)، كيفيت زندگي كاري قاسم‌زاده (1384) و خودكارآمدي شرر (1982) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و از روش‌هاي آماري در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از بررسي فرضيه‌هاي پژوهش نشان داد كه بين هوش هيجاني (و مؤلفه‌هاي آن) و كيفيت زندگي كاري (و مؤلفه‌هاي آن) با خودكارآمدي رابطه معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: كاركناني كه از هوش هيجاني و كيفيت زندگي كاري بهتري برخوردارند، داراي خودكارآمدي بالاتري هستند. بنابراين، ارائه آموزش‌هاي لازم به كاركنان در زمينه هوش هيجاني مي‌تواند نقش مؤثري در كارآمدي افراد و موفقيت سازمان داشته باشد. همچنين با طراحي نظام حقوق و مزايا، بيمه و بازنشستگي، خدمات رفاهي عمومي و... براي چنين مشاغلي در سازمان ناجا كيفيت زندگي كاري و كارآمدي، مطلوب‌تر خواهد بود.