بررسي تاثير گرايش به كارآفريني و قابليت‌هاي پويا، بر عملكرد شركت با نقش ميانجي‌گري دوسوتواني

چكيده زمينه و هدف: شركت‌ها براي كسب مزيت رقابتي و عملكرد برتر، بايد علاوه بر تمركز بر نيازهاي فعلي مشتريان، نيازهاي آينده را نيز كشف كنند و به موقع پاسخ دهند. بنابراين بايد به دوسوتواني به عنوان يك عامل اساسي در كسب مزيت رقابتي توجه كنند. از طرفي تركيب دو عامل قابليتهاي پويا و گرايش به كارآفريني، مي‌تواند به نوآوري و سرانجام عمكرد بهتر شركت بيانجامد. پژوهش حاضر به بررسي تاثير گرايش به كارآفريني و قابليت‌هاي پويا بر عملكرد شركت با نقش ميانجي‌گري دوسوتواني مي‌پردازد. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و نحوه گردآوري داده‌، توصيفي همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش، شركت‌هاي توليدي فرآورده‌هاي پروتئيني، كنسروجات گوشتي و غير گوشتي در كشور مي‌باشد. روش نمونه‌گيري، غيراحتمالي و در دسترس و ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه مي‌باشد. 80 نفر از مديران شركت به عنوان نمونه مورد تحليل واقع شدند. تحليل داده‌ها به روش معادلات ساختاري با بكارگيري نرم‌افزار SmartPLS انجام شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه دوسوتواني بر عملكرد شركت، گرايش كارآفرينانه و قابليت‌هاي پويا بر دوسوتواني تاثير معناداري دارند. همچنين نقش ميانجي‌گري دوسوتواني در تاثير گرايش كارآفرينانه بر عملكرد شركت تاييد شد. اما نقش ميانجي‌گري دوسوتواني در تاثير قابليت‌هاي پويا بر عملكرد شركت تاييد نشد. نتيجه‌گيري: براي شروع دوسوتواني، قابليت‌هاي پويا و گرايش كارآفرينانه بايد مورد توجه قرار گيرند. به عبارت ديگر، وقتي شركت داراي قابليت‌هاي پويا و انعطاف‌پذيري است، فرد اجازه دارد از قضاوت خود براي تقسيم چگونگي وقت بين فعاليت‌هاي بهره‌بردارانه و اكتشافي استفاده كند.