مدل حاكميت نوين در اداره كلان شهرهاي ايران

زمينه و هدف: هدف حاكميت شهري تقويت فرآيند توسعه شهري است به گونه‌اي كه محيط مناسبي براي زندگي راحت و كيفي شهروندان، به تناسب ويژگي‌هاي اجتماعي و اقتصادي آنان فراهم شود. تحقيق حاضر با هدف ارائه مدلي براي حاكميت خوب شهري در كلان شهرهاي ايران انجام شده است. روش شناسي: اين تحقيق از نظر هدف شناختي نوع كاربردي و از نظر روش شناختي از نوع توصيفي پيمايشي است. نمونه آماري تحقيق شامل 40 كلان شهر ايران است. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته ميان اعضاي شوراي هر يك از اين شهرها جمع آوري گرديد. يافته ها: نتايج تحقيق بيانگر آن است كه متغيرهاي فناوري ارتباطات و اطلاعات، سرمايه اجتماعي، مديريت دانش فضايي و جهاني شدن به صورت مستقيم بر حاكميت خوب شهري تاثيرگذار هستند، اما تاثيرگذاري مطالبه‌گري شهروندان بر حاكميت خوب شهري تاييد نشد. همچنين نقش تعديل‌گري فرهنگ مشاركت بين سرمايه اجتماعي و حاكميت خوب شهري و نقش تعديل‌گري تمايل مقامات محلي بين جهاني شدن ادراك شده و حاكميت خوب شهري تاييد نشد، اما نقش تعديل‌گري فرهنگ مشاركت بين مطالبه گري شهروندان و حاكميت خوب و همچنين نقش تعديل گري تمايل مقامات محلي بين توسعه ICT و حاكميت خوب شهري تاييد شد. نتيجه گيري: حاكميت خوب شهري يكي از مهم ترين راه هاي افزايش مشاركت گروه هاي ذينفع در حوزه مديريت شهري است. اين مهم را مي توان از طريق ايجاد زيرساخت هاي ارتباطي و اطلاعاتي، تقويت سرمايه اجتماعي، مديريت بهينه در عرصه فضايي و تطابق بيشتر شهرها با الزامات جهاني شدن در حوزه مديريت شهري محقق نمود.