تحليل سلسله‌مراتبي عوامل بازدارندۀ انتقال يادگيري در يك سازمان دفاعي

زمينه و هدف: در دنياي بسيار متغير و پوياي امروزين، رشد و بالندگي حرفه‌اي منابع انساني از عوامل كليدي موفقيت سازمان‌ها به شمار مي‌رود. سرمايه‌گذاري‌هاي عظيم آموزشي سازمان‌ها نيز به همين منظور انجام مي‌شود. با وجود اين، اطمينان از انتقال يادگيري به محيط كار به يكي از دغدغه‌هاي مهم مديران تبديل شده است. در اين راستا، پژوهش حاضر به شناسايي و اولويت‌بندي عوامل بازدارنده انتقال يادگيري در محيط كار پرداخته است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش پيمايشي است. جامعه آماري اين مطالعه مديران و فرماندهان يك سازمان علمي دفاعي بود كه براي تحليل عاملي اكتشافي تعداد 120 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي و براي رتبه‌بندي تعداد 8 نفر از خبرگان با روش قضاوتي هدف‌مند به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه بود. يافته‌ها: تحليل سلسله‌مراتبي فازي داده‌ها نشان داد كه مهم‌ترين عوامل بازدارنده انتقال يادگيري عبارت‌اند از: ويژگي‌هاي سازماني (حمايت مديران و فرماندهان و مشوق‌هاي بيروني و دروني)، ويژگي‌هاي فردي (مقاومت در برابر تغيير و خودكارآمدي افراد)، ويژگي‌هاي شغلي (امكانات و ابزار مورد نياز شغل، پيامد شغلي مثبت و منفي) و ويژگي‌هاي دوره آموزشي (طرح انتقال آموزش و تعهد آموزشي). نتيجه‌گيري: رفع عوامل بازدارنده يادگيري سازماني موجب ارتقاي اثربخشي آموزش‌هاي كاركنان خواهد شد.