طراحي الگوي نظام نوآوري در سازمان هاي دفاعي پژوهشي كيفي مبتني بر نظريه داده بنياد

زمينه و هدف: ارائه ايده‌هاي نوآورانه از جمله ويژگي‌هاي بارز سازمان‌هاي نظامي در طول تاريخ جنگ‌هاي بزرگ دنياست. بر همين اساس سازمان هاي دفاعي كشور نيز بايستي به طور مستمر، به منظور ايجاد و حفظ قدرت بازدارندگي پايدار، در شكل‌دهي نظام نوآوري و تبديل شدن به يك سازمان نوآور تلاش نمايند. هدف اين پژوهش كيفي طراحي الگويي است كه بتوان از طريق آن نظام نوآوري در سازمان‌هاي دفاعي ايران را تبيين نمود. روش‌شناسي: متناسب با هدف پژوهش، رويكرد پژوهش كيفي و روش تحليل نظريه داده‌بنياد به‌كار گرفته شد، جامعه آماري پژوهش مديران و مجريان فعال در بخش دفاعي است كه با 25 تن از ايشان با منطق اشباع نظري و روش گلوله‌برفي مصاحبه شد. بدين صورت كه از طريق مصاحبه و تحليل اسناد، و با مطالعه متون نظري تحقيق و نظريه‌هاي موجود در زمينه نوآوري سازماني؛ مفاهيم، مقوله ها و سازه هاي آن جمع‌آوري شد. يافته‌ها: سپس، با به‌كارگيري روش تحليل داده‌بنياد الگوي نظام نوآوري در سازمان هاي دفاعي شامل مقوله هاي عوامل محرك نوآوري، بازمهندسي فرايندهاي نوآوري، عوامل توانمندساز سازماني، عوامل محيط ملي شناسايي شدند كه پيامدهاي راهبردي ايجاد نوآوري در ساختار سازماني، سرمايه انساني، آموزش، پژوهش، فناوري، تجهيزات و نظامات به همراه خواهد داشت. نتيجه‌گيري: پژوهش حاضر با ارائه الگوي نظام نوآوري سازماني مي تواند به سياستگذاران سازمان هاي دفاعي كشور در نوآور كردن و بروز نمودن ابعاد مختلف سازماني سازمان هاي دفاعي كشور ياري رساند.