ارزيابي اثرات چرخه حيات نيروگاه‌ها بر ميزان فشار رواني شهروندان (مطالعه موردي: نيروگاه حرارتي تبريز)

چرخۀ حيات نيروگاه هاي حرارتي با توليد گازهاي گلخانه اي همراه است، بنابراين چنانچه مواد آلوده‌كنندۀ نيروگاه و حد اثرگذاري هر يك از اين مواد در آلوده كردن هوا شناسايي نشود، سلامت جسمي و رواني شهروندان با خطرهاي جدي مواجه خواهد شد. بر همين اساس، اين پژوهش با هدف اندازه گيري مواد آلايندۀ نيروگاه حرارتي تبريز و تأثيرات آن‌ در آلوده كردن هواي كلانشهر تبريز و نيز آثار آن در ايجاد فشار روحي رواني بر شهروندان انجام گرفت. براي اندازه گيري مواد آلايندۀ نيروگاه از روش GWP100 و براي اندازه گيري فشارهاي روحي و رواني شهروندان از پرسشنامه هاي سنجش DASS21 و ماركهام استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين مواد آلايندۀ خروجي از نيروگاه تبريز CO2 و NOx است. حجم اين مواد در فصول سرد بيشتر از فصول گرم است. همچنين يافته ها در بخش تأثيرات آلودگي هوا بر فشارهاي روحي و رواني شهروندان نشان داد كه آلودگي هواي ناشي از فعاليت نيروگاه به‌شدت فشار روحي و رواني شهروندان را افزايش داده است؛ به‌نحوي كه احساس تغيير در الگوهاي رفتاري روزمره، احساس يأس و نااميدي در زندگي، استرس و فشار رواني به‌ترتيب با 0.567، 0.511 و 0.503 داراي بيشترين همبستگي بوده اند كه در فصل زمستان ديده شد. نتايج آزمون رگرسيون نيز نشان داد كه 29.32 درصد تغييرات واريانس فشار رواني ناشي از آلودگي هواي چرخۀ حيات نيروگاه تبريز است. به‌علاوه يافته هاي پژوهش نشان داد كه در مناطق نزديك نيروگاه حرارتي تبريز، شدت آلودگي و فشار رواني بيشتر از مناطق دورتر است. به‌دليل جهت ورزش بادها كه به‌طور مستقيم گازهاي گلخانۀ نيروگاه را به‌سمت شهر تبريز انتقال مي دهد، بهتر است طي يك برنامۀ ميان‌مدت، محل نيروگاه تغيير يابد يا سوخت نيروگاه جايگزين شود.