مكان‌يابي بهينۀ محل دفن پسماند با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و فرايند تحليل سلسله‌مراتبي (AHP) (مطالعۀ موردي: بخش ميانكوه شهرستان اردل)

آلايندگي پسماندها منشأ بسياري از مشكلات زيست‌محيطي است. اين آلاينده‌ها سبب آلودگي منابع آب، خاك و هوا و تخريب منظرهاي طبيعي و گسترش بيماري مي‌شوند. تعيين مناطق مناسب براي دفن پسماند از راهكارهاي عمومي در مقابله با اين بحران است. هدف اين پژوهش يافتن مناطق مناسب دفع پسماند در بخش ميانكوه شهرستان اردل به‌دليل موقعيت خاص آن از نظر منابع آب فراوان (آب‌هاي معدني) و اكوتوريسم است. مكان‌يابي دفن پسماند از طريق روش‌هاي متنوع در رسيدن به اين هدف مؤثر است. روش‌هاي ارزيابي چندمعياره (MCE) از روش‌هاي تحليل فضايي است كه در مكان‌يابي دفن پسماند كاربرد دارد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي، تحليلي و كمّي بود و تحقيق از طريق مطالعات، پرسش ميداني و تحليل پايگاه داده‌ها و نقشه‌ها با استفاده از تكنيك‌هاي ارزيابي كمّي انجام گرفت. براي مكان‌يابي دفن پسماند از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)، و فرايند تحليل سلسله‌مراتبي (AHP) و براي تلفيق نقشه‌ها از روش تركيب خطي وزني  (WLC)استفاده ‌شد. از پايگاه داده‌هاي زميني ارتفاع، كاربري اراضي، روستاها و زمين‌شناسي براساس معيارهاي استاندارد دفن پسماند در روش تحليل سلسله‌مراتبي زوجي استفاده شد. نتايج نشان داد كه فاصله از كانون‌هاي جمعيتي، مناطق حفاظت‌شده زيست‌محيطي، كاربري اراضي و منابع آب مهم‌ترين شاخص‌ها هستند و فاصله از زيرساخت‌هاي زيربنايي، سازندهاي زمين‌شناسي و شيب در رتبه‌هاي بعدي قرار دارند. در اين منطقه، 8.71 كيلومتر مربع در طبقه بسيار مناسب، 63/‌‌9 كيلومترمربع در طبقه مناسب، 25.96 كيلومترمربع در طبقه به‌نسبت مناسب، 14.17 كيلومتر مربع در طبقه به‌نسبت نامناسب و 693.35 كيلومترمربع در طبقه نامناسب قرار دارند.