بررسي كارامدي روش‌هاي شيءپايۀ پردازش تصاوير رقومي هوايي در شناسايي مناطق آسيب‌ديدۀ زلزلۀ شهرستان ورزقان

فناوري سنجش از دور در مديريت بحران به‌عنوان يك فناوري مهم براي جمع‌آوري اطلاعات در يك فاجعه در مقياس بزرگ شناخته مي‌شود در اين زمينه، آشكارسازي ميزان آسيب‌پذيري ساختمان‌هاي شهري پس از زلزله و برآورد سريع نسبت تخريب براي فراهم آوردن اطلاعات مورد نياز تيم‌هاي امداد و نجات، از مهم‌ترين اصول مديريت بحران محسوب مي‌شود. در اين تحقيق به بررسي كارايي روش‌هاي پردازش شيءگرا در شناسايي برآورد تأثيرات تخريبي زلزله با استفاده از عكس‌هاي هوايي رقومي پرداخته شد و كارايي اين روش‌ها براي ارائه روش نيمه‌اتوماتيك به‌منظور استخراج سريع نسبت تخريب حادث‌شده در زلزله شهرستان ورزقان ارزيابي شد. براي اين منظور از تصاوير رقومي تهيه‌شده توسط سازمان نقشه‌برداري پس از وقوع زلزله استفاده شد. پس از آماده‌سازي عكس‌هاي هوايي رقومي، به سگمنت‌سازي پرداخته شده و تصاوير با روش Multiresoletion سگمنت‌سازي شد. در ادامه با شناسايي روش‌هاي مناسب شيءپايه، 11 الگوريتم از روش‌هاي طيفي، هندسي، ژئومتري و محيطي استفاده شده و مناطق تخريب‌شده شناسايي شد. در مرحله بعد، نتايج الگوريتم‌ها مقايسه و صحت‌سنجي شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در مقياس بافر 5 متر، تمامي الگوريتم‌هاي استفاده‌شده صحت بيش از 90 درصد دارند و مي‌توانند مناطق تخريب‌شده را شناسايي كنند. اين در حالي است كه در مقياس بافر 10 متر الگوريتم‌هاي ضريب روشنايي و فشردگي با 93.03، اشكال منظم هندسي و ضريب گردشدگي با 96.07 درصد و ضريب بيضوي با 92.15 درصد بيشترين كارايي را دارند. نتايج اين تحقيق در زمينه به‌كارگيري انواع الگوريتم‌هاي طيفي، مكاني و ژئومتري براي ارائه روشي نيمه‌اتوماتيك در شناسايي مناطق تخريب‌شده پس از وقوع زلزله و شناسايي كارامدترين آنها اهميت زيادي دارد و مي‌تواند راهگشاي تحقيقات آتي در اين زمينه باشد.