ارائۀ راهكاري مكان‌مند به‌منظور بهبود مديريت امداد و نجات پس از زلزله

زلزله، بحران و بلاي طبيعي تقريباً پيش‌بيني‌ناپذيري است كه همه‌ساله انسان‌هاي زيادي به خسارات جبران‌ناپذير جاني و مالي آن دچار مي‌شوند. مديريت اين‌گونه بحران‌ها هم به پيش از وقوع آنها مربوط مي‌شود و هم به پس از آن. امداد و نجات، جزء مراحلي در وقوع حوادث است كه مي‌توان با مطالعه و بررسي آن پيش از وقوع به راهكاري براي بهبود عملكرد گروه‌هاي امداد و نجات در هنگام بحران رسيد. در اين پژوهش با بهره‌گيري از سيستم اطلاعات مكاني و الگوريتم ازدحام ذرات و شبيه‌سازي زلزله‌اي فرضي، راهكاري براي مديريت بهينه گروه‌هاي امداد و نجات در وقوع زلزله پيشنهاد مي‌شود. در اين روش، زلزله‌اي فرضي در تهران شبيه‌سازي شد و 32 امدادرسان در قالب چهار گروه عملياتي در 148 مجتمع مسكوني در محدودۀ تحقيق به انجام وظيفه پرداختند. امدادگران با استفاده از الگوريتم ازدحام ذرات در يك سيستم اطلاعات مكاني، به‌گونه‌اي به فعاليت‌هاي امداد و نجات اختصاص يافتند كه در زمان كمتري، امداد و نجات بيشتر و نيز كارامدتر نسبت به حالت تجربي و سنتي انجام دهند. استفاده از اين الگوريتم براي بهينه‌سازي شبيه‌سازي‌ها و نيز اجراي ساختار علمي و عملي فعاليت‌ها و گروه‌هاي عملياتي امداد و نجات، راهكاري نوين براي بهبود كيفيت امداد و نجات پس از زلزله خواهد بود. نتايج اجراي الگوريتم پيشنهادي اين پژوهش، بهبود حدود دوبرابري تخصيص صورت‌پذيرفته را نشان داد.