اولويت‌بندي روش‌هاي مشاركت و آموزش مردم در پيش‌بيني و هشدار سيلاب در ايران

سيل از مخرب‌ترين مخاطرات طبيعي در جهان است كه نتايج زيانبار آن، به‌ويژه در مناطق توسعه‌يافته، هزينه‌هاي زيادي ايجاد مي‌كند. از اين‌رو براي مقابله با سيلاب و خطرهاي ناشي از آن، مي‌توان از دو دسته اقدامات اساسي شامل اقدامات سازه‌اي و اقدامات غيرسازه‌اي استفاده كرد. از روش‌هاي مؤثر در ميان اقدامات مديريت غيرسازه‌اي، مي‌توان به روش‌هاي پيش‌بيني و هشدار سيلاب اشاره كرد كه توسعۀ آنها نيازمند استفاده از روش‌هاي مختلف مشاركت و آموزش مردم است. در اين تحقيق، اين روش‌ها از نظر تأثير آنها در توسعۀ پيش‌بيني و هشدار سيلاب در ايران رتبه‌بندي شده‌اند. در اين تحقيق، پس از تعيين گزينه‌ها (روش‌هاي مختلف مشاركت و آموزش مردم) و معيارهاي مربوط و استفاده از نظر متخصصان و دست‌اندركاران، از روش تصميم‌گيري مناسب براي رتبه‌بندي روش‌هاي مختلف استفاده شده است. در اين رويكرد تصميم‌گيري، معيارها با روش آنتروپي شانون وزن‌دهي شده و سپس گزينه‌ها با روش TOPSIS رتبه‌بندي شده‌اند. در نهايت در بين يازده روش مختلف، روش برگزاري جلسات با مردم ساكن در سيلاب‌دشت‌ها به‌عنوان رتبۀ اول انتخاب شد. در بين روش‌هاي ديگر نيز ايجاد نشانگرهاي مشاهداتي از سيلاب‌هاي رخ‌دادۀ پيشين در رتبۀ دوم، بازديد مسئولان هشدار سيلاب از كارخانه‌ها و صنايع واقع در سيلاب‌دشت‌ها و اخطارهاي لازم به صاحبان صنايع در رتبۀ سوم، نصب تابلوهاي نشانگر پتانسيل سيلاب روي ساختمان‌هاي عمومي در رتبۀ چهارم، انتشار مقالات در روزنامه‌ها در رتبۀ پنجم، ارائۀ دستورالعمل‌هاي سيلاب به شكل كتابچه‌ها و بروشورها به مردم در رتبۀ ششم، مانورهاي آزمايشي در رتبۀ هفتم، تعامل چهره به چهره و خانه به خانه با مردم در رتبۀ هشتم، روش‌هاي توزيع اطلاعات مربوط به سيلاب از طريق جزوه‌ها، بروشورها و غيره و همچنين تبليغات آگاهي‌بخش در راديو هر دو در رتبۀ نهم و مصاحبه با مسئولان مديريت سيلاب در رتبۀ دهم قرار گرفتند.