مدل سازي ازدياد برداشت مخازن شكاف دار به روش تزريق گاز همراه با ريزش ثقلي و مقايسه با تخليه طبيعي و تزريق مداوم گاز

تحقيق حاضر بر روي يكي از مخازن شكاف دار ايران صورت گرفته و هدف آن، بررسي اثرات پارامترهاي دبي تزريق گاز، در فرآيند تزريق گاز در مخازن شكاف دار است. در اين پژوهش، سه روش تخليه طبيعي و تزريق گاز مداوم و تزريق گاز همراه با ريزش ثقلي با استفاده نرم افزار ECLIPSE 100 شبيه سازي و ضريب بهره دهي و توليد تجمعي درپارامترهاي موثر مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است.در نهايت با طراحي سناريوهاي مختلف تزريق، تعدادي از عوامل موثرتعيين الگوي بهينه تزريق مشخص گرديده است. در مخازن شكاف دار طبيعي پس از توليد و اجراي فرآيندهاي تزريق گاز ،سطوح تماس سيالات تغيير نموده و ناحيه گازي گسترش مي يابد. در اين حالت ستون نفتي كاهش و بازيافت نفت نيز كاهش مي يابد. در اين سناريو براي بهبود بازده فرآيند، با تغيير مكان هاي چاه هاي تزريق گاز و همچنين تغيير موقعيت چاه هاي توليدي سعي در افزايش ضريب بازيافت نفت شده است. براي اين كار چاه هاي تزريقي گاز در بخش بالايي مخزن تكميل شده و چاه هاي توليدي در ناحيه نفتي بصورت افقي حفاري شده اند. هدف از اين كار بهبود مكانيزم ريزش ثقلي است وهمچنين تزريق گاز به دليل دانسيته پايين و اختلاف دانسيته زياد با نفت مخزن باعث افزايش عملكرد ريزش ثقلي شده و بازيافت نفت از ماتريكس ها را افزايش مي دهددر مقايسه اين سه فرايند تاثير نرخ هاي تزريق مختلف بر روي آنها مورد بررسي و نتايج به دست آمده نشان مي دهد در صورتي كه پارامترهاي موثر بر تزريق به درستي طراحي و انتخاب شوند، ضريب بازيافت و توليد در روش تزريق مداوم گاز به مراتب بيشتر از روش تخليه طبيعي و تزريق گاز همراه با ريزش ثقلي مي باشد.