استطاعت كلامي و كاركرد آن در نظريه امر بين الامرين با رويكرد انتقادي به ديدگاه اشاعره و معتزله

Theological Ability to Act and Its Function in the Theory of “an Affair Between the Two Ones,” Amri Baina `l-Amrain with a Critical Approach to the Ash'arite and Mu'tazilite`s View

استطاعت كلامي به معناي توانايي فاعل بر انجام يا ترك يك كار، توسط ائمه اطهار(ع) به عنوان مقدمه بحث جبر و اختيار مورد بررسي قرار مي گرفت اما رواج دو گرايش جبر و تفويض در جامعه و تقسيم استطاعت به پيش از فعل به معناي قدرت انسان بر انجام فعل، مستقل از قدرت الهي و مقارن با فعل به معناي صفتي كه خداوند هنگام اكتساب فعل خلق مي كند، باعث راه يافتن اين تقسيم بندي ميان متفكران اماميه شد. استطاعت از ديدگاه اهل بيت (ع) نيازي به تقسيم مذكور ندارد و طبق نظريه امر بين الامرين، انسان با توانايي خدادادي كه هم قبل از فعل وجود دارد و هم مقارن با فعل، موفق به انجام عمل مي شود. بنابراين استطاعت چه از نظر ائمه اطهار(ع) و چه از نظر متكلمين اماميه در هندسه فكري امر بين الامرين تعريف مي شود و اگر در برخي موارد به استطاعت پيش از فعل يا مع الفعل نزديك شده ناظر به نفي جبر و تفويض رائج بوده است.

no abstract.