گناه و بخشايش در داستان‌هاي برادران گريم

Sin and Forgiveness in Grimms’ Tales

اين مقاله در پي بررسي مضمون «گناه» و «بخشايش» در افسانه‌هاي برادران گريم است. روش پژوهش، مطالعه «بينامتنيّت خوانشي» با ارجاع درون‌متني است. پس از بررسي كامل اين دو موضوع در افسانه‌هاي حجم نمونه، اين نتيجه به دست آمد كه در اين افسانه‌ها با دو رويكرد متفاوت به گناه و بخشايش روبه‌رو هستيم؛ نخست رويكردي كه آموزه‌هاي مسيحيّت در آن به‌ گونه‌اي كاملاً هواخواهانه و جانبدارانه ديده مي‌شود؛ و دوم رويكردي كه فارغ از صبغه‌هاي آموزگاني دين مسيح، نگرشي وسيع‌تر و برخاسته از اديان و مذاهب باستاني دارد. از نتايج ديگر اين پژوهش دوگانگي ممنوعيت‌ها و واكنش‌هاي اشخاص است كه طبق آن به دو گروه برمي‌خوريم؛ نخست ممنوعيت‌هايي كه بعضاً از سر خودخواهي يا بي‌دليل و سخت‌گيرانه وضع شده‌اند؛ و دوم ممنوعيّت‌هايي كه صرفاً براي حفظ اشخاص از خطرهاي احتمالي مطرح مي‌شوند.

This research intends to investigate the themes of sin and forgiveness in Grimms’ tales. The method employed by this research was intertextuality reading with intra-textual referencing. Analyzing the contents for the themes showed that these tales have adopted two different approaches toward sin and forgiveness. In the first approach the evidences of Christian doctrines are shown in a biased manner. In the second approach, however, in addition to Christian doctrines, the evidences of ancient religions and sects have become manifest through a more expanded angle of look. Also the findings revealed a duality toward prohibitions and reaction of characters on the basis of which two groups could be identified. First, the prohibitions which were imposed strictly, unreasonably and selfishly and the second prohibitions imposed for securing people fro possible dangers